بررسی منطقه ای پتانسیل تابش خورشیدی با ارزیابی و بهینه سازی روش های درون یابی در سطح کشور ایران
عنوان مقاله: بررسی منطقه ای پتانسیل تابش خورشیدی با ارزیابی و بهینه سازی روش های درون یابی در سطح کشور ایران
شناسه ملی مقاله: JR_JZPM-4-16_003
منتشر شده در در سال 1393
شناسه ملی مقاله: JR_JZPM-4-16_003
منتشر شده در در سال 1393
مشخصات نویسندگان مقاله:
نوید هوشنگی - کارشناسی ارشد سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
علی اصغر آل شیخ - دانشیار سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
حسین هلالی - استادیار سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، دانشکده نقشه برداری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
خلاصه مقاله:
نوید هوشنگی - کارشناسی ارشد سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
علی اصغر آل شیخ - دانشیار سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران
حسین هلالی - استادیار سیستم اطلاعات مکانی (GIS)، دانشکده نقشه برداری، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
تعیین محل بهینهی نیروگاههای خورشیدی عاملی تاثیرگذار در افزایش بهره وری آن ها بوده و تابعی از دقت محاسبهی پتانسیل تابش خورشیدی می باشد. استفاده از روابط مکانی میان دادهها در روشهای درونیابی، موجب افزایش دقت تخمین پتانسیل تابشی برای مناطق مختلف کشور می گردد. تنوع بالای روشهای درونیابی و تفاوتهای محسوس در نتایج آنها لزوم بررسی این روشها را میرساند. در تحقیق حاضر روشهای درونیابی؛ وزندهی معکوس فاصله (IDW)، تابع پایهی شعاعی (RBF)، درونیابی پخشی (DI)، کریجینگ و کوکریجینگ پیاده سازی شده و نتایج حاصل با اعتبارسنجی متقابل مقایسه شدند. به منظور افزایش دقت روش کوکریجینگ، نقشهی پتانسیل تابشی برآورد شده با مدل SolarGIS به عنوان دادهی کمکی با دادههای مشاهداتی تلفیق گردید. بررسی نتایج نشان می دهد که بهینهسازی عوامل موثر در روشهای درونیابی موجب افزایش همگرایی ۳/۸ درصدی مقادیر نتایج میگردد. از بین روشهای درونیابی، روش کوکریجینگ با دادههای کمکی دما و ارتفاع با خطای جذر میانگین مربعاتی (RMSE) برابر با ۸۲/۹ وات بر مترمربع سطح بهینه را تخمین زد. با واردکردن نقشه پتانسیل تابشی حاصل از تصاویر ماهوارهای (مدل SolarGIS) به عنوان دادهی کمکی در روش کوکریجینگ، دقت سطح برآورد شده نسبت به کوکریجینگ و دادههای کمکی دما و ارتفاع ۱/۴% بهبود یافت. مطالعهی سطح تولیدشده نشان میدهد، اغلب مناطق کشور، به ویژه بخشهای جنوبی از استعداد بالایی برای استفاده از انرژی تجدیدپذیر خورشیدی برخوردار هستند. لذا بخشهای میمند، سعادتآباد، کوار و سروستان از استان فارس، باوی از خوزستان و نوکآباد از استان سیستان و بلوچستان با اختلاف ناچیز به ترتیب به عنوان مناطق با پتانسیل تابشی بالا معرفی شدند.
کلمات کلیدی: پتانسیل تابش خورشیدی, درون یابی مکانی, انرژی خورشیدی, کوکریجینگ, ایران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1914739/