اعظم بدری منش - کارشناس ارشد مطالعات زنان دانشگاه تهران
سهیلا صادقی فسایی - دانشیار دانشکده ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران

مطالعات جامعه شناسان نشان می دهد که نقش زن خانه دار پیچیده است، به این معنا که گروهی از زنان آن را ارضاکننده می دانند گروهی دیگر آن را یکنواخت و آزار دهنده ارزیابی می کنند. این مقاله که مبنا بر پژوهش است، میزان رضایت زنان نسبت به خانه داری را ارزیابی می کند. مبنای نظری این پژوهش نظریه­ی رضایت "مازلو" است که نیازهای انسان را برای هماهنگی با شرایط کار در سه دسته خلاصه می کند: «سطح اول: نیازهای حیاتی و زیستی؛ سطح دوم: نیاز های ارتباطی؛ سطح سوم: نیاز به شکوفا شدن استعدادها» بر این اساس، هرکاری که سطوح بالاتری از نیازها را تامین کند، کارکنان آن دارای رضایت بیش­تری هستند. روش تحقیق، کیفی و کمی (پیمایشی) است. حجم نمونه­ی نهایی ۳۹۰ نفر بوده است که ۳۰۰ نفر آن را زنان خانه دار و ۹۰ نفر دیگر را نیز زنان شاغل تشکیل می دهند. این نمونه ها با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از مناطق بیست گانه­ی شهر تهران انتخاب شده اند. نتایج تحقیق بیانگر آن است که زنان شاغل و خانه دار کار خانه را به کاری واقعی تعریف می کنند و انتظاراتی که از کار دارند این است که اولا استقلال مالی و امنیت خاطر آنان را حفظ کند که شامل همان نیازهای سطح اول رضایتمندی شغلی است. در مرحله­ی بعد کار هم باعث پیوندشان با دیگران شود و آن­ها را از انزوا دور نماید و هم نتیجه­ی کارشان در اختیار کسی (همسر) قرار گیرد که به او عشق می ورزند که با نیازهای سطح دوم رضایتمندی  مطابقت دارد و نهایتا این­که کار، توان و استعداد آن­ها را به کار گیرد که همان نیازهای سطح سوم رضایتمندی است.

خانه داری, دستمزد, رضایتمندی شغلی, زنان, مازلو