امیر اطلس رودی - گروه تولید و ژنتیک گیاهی ،دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
سید عبدالرضا کاظمینی - گروه تولید و ژنتیک گیاهی ،دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
محمد جعفر بحرانی - گروه تولید و ژنتیک گیاهی ،دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران
مژگان سپهری - گروه تولید و ژنتیک گیاهی ،دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز، شیراز ، ایران

به منظور بررسی تاثیر برهم کنش کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی و کم آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین (Zea mays L. Var saccharata) و برخی شاخص­های فعالیت بیولوژیک خاک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز در سال زراعی ۱۳۹۷- ۱۳۹۶ اجرا شد. فاکتورها شامل سطوح آبیاری (۷۵ و ۱۰۰ درصد نیاز آبی گیاه) و منبع کود نیتروژن (بدون کود، نیتروکسین، ۱۵۰ کیلوگرم اوره در هکتار، ۱۵۰ کیلوگرم اوره در هکتار + نیتروکسین و ۳۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که صفات اندازه­گیری شده با تغییر آبیاری در سطوح فاکتور کودی ۱۵۰ کیلوگرم اوره + نیتروکسین و ۳۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار تفاوت معنی­داری نداشت. برهم کنش تیمار آبی (۱۰۰ درصد نیاز آبی) و ترکیب ۱۵۰ کیلوگرم اوره + نیتروکسین، به ترتیب تعداد بلال در بوته (۷/۲۱ و ۶/۱۶ درصد)، تعداد ردیف در بوته (۴/۲۱ و ۴/۲۱ درصد)، تعداد دانه در ردیف (۳/۱۹ و ۵/۱۱ درصد)، عملکرد دانه کنسروی­ (۴/۴۱ و ۵/۳۰ درصد)، شاخص برداشت بلال (۳/۲۰ و ۱/۲۲ درصد)، فعالیت آنزیم اوره­آز (۰/۴۰ و ۸/۶۸ درصد) و تنفس میکروبی خاک (۱/۱۲ و ۶/۱ درصد) را در مقایسه با کاربرد جداگانه نیتروکسین و۱۵۰ کیلوگرم اوره به صورت معنی­داری افزایش داد و با سطح ۳۰۰ کیلوگرم اوره در هکتار تفاوت معنی­داری نداشت. بنابراین، کاربرد کود زیستی نیتروکسین همراه با ترکیب ۱۵۰ کیلوگرم اوره در هکتار و تیمار آبیاری ۷۵ درصد با حصول عملکرد بهینه به عنوان راه حلی مناسب در کاهش مصرف کودهای شیمیایی در این منطقه توصیه می­شود.

پروتئین دانه, تنفس میکروبی خاک, عملکرد دانه کنسروی, قند محلول دانه