تأثیر نسبت قیمت به سود هر سهم و نسبت قیمت به ارزش دفتری هر سهم بر بازده سهام شرکت های خدماتی مالی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف از انجام بررسی حاضر این است که به مقایسه کارآیی ضریب P/E و P/B در تعیین بازده سهام مؤسسات ارائه دهنده خدمات مالی در بازار اوراق بهادار تهران بپردازیم. زیرا مطالعات نشان می دهد که این دو رابطه تنگاتنگی با هم دارند و به سوی اهداف یکسانی در حرکت هستند و به عنوان اجرای نظام مالی با همدیگر همپایائی دارند. بررسی حاضر از نظر هدف، یک پژوهش کاربردی و از نظر گردآوری داده ها و اطلاعات و روش تجزیه و تحلیل یک پژوهش میدانی می باشد. جامعه آماری کلیه مؤسسات ارائه دهنده خدمات مالی در بازار اوراق بهادار تهران و دوره زمانی تحقیق از سال 1383 تا 1388 می باشد که شامل 7 بانک (بانک پارسیان، بانک اقتصاد نوین، بانک کارآفرین، بانک سینا، بانک ملت، بانک صادرات ایران و بانک تجارت) و 4 لیزینگ (ایران، صنعت و معدن، خودروغدیر، رایان سایپا) و 10 سرکت سرمایه گذاری (آتیه دماوند، مهمن، بوعلی، توسعه صنعتی، سایپا، سپه، صنعت بیمه، صنعت و م عدن، گروه بهشهر، ملی) بوده با توجه به داده های عینی موجود و با استفاده از آزمونهای آماری همبستگی و رگرسیون و خروجی های SPSS به مقایسه توانایی ضریب P/E و P/B در تعیین بازده سهام مؤسسات ارائه دهنده خدمات مالی در بازار اوراق بهادار تهران پرداخته شد که نتایج بدست آمده نشان می دهد نسبت P/B در تعیین بازده سهام مؤسسات ارائه دهنده خدمات مالی از کارآیی لازم برخوردار می باشد و نسبت P/E در تعیین بازده سهام مؤسسات خدمات مالی از کارآیی لازم برخوردار نیست و بین کارآیی نسبت P/E و P/B در تعیین بازده سهام مؤسسات ارائه دهنده خدمات مالی در بازار اوراق بهادار تهران با یکدیگر تفاوت قابل م لاحظه ای وجود دارد.