میلاد خدامحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جرم و جزا شناسی دانشگاه آزاد مراغه

حملات سایبری به گزینه ای قدرتمند و کمهزینه برای جنگ تبدیل شده اند. جهان با نیروهایی رو به رو شده که به فناوریهای رایانه ای مجهز هستند و میتوانند با هک کردن صدمات مجازی به بار آورند و تنها با فشار یک دکمه خسارات مالی به افراد وارد کنند. ونظر به مزایای حمله سایبری، به عنوان یک روش نوین جنگی در مقایسه با روشهای متعارف و سنتی؛ توجه کشورهای مختلف در سالهای اخیر به این پدیده جلب شده و ازآنجاکه تلاشهای برخی کشورها و مجامع بین المللی برای نظام مندسازی ابزارها، شیوه ها و اثرات این سری حمله ها و مخاصمه هنوز با عنایت به عدم اجماع و وفاق جامعه جهانی، منتهی به یک سند بین المللی نشده است؛ حقوقدانان بین المللی را در مواجه ه بر ایران پدیده و آثار مخرب آن بر زیرساختهای مهم و حیاتی کشورها و دفاع از حقوق ملتها در مقابل حملات سایبری با مشکلات عدیده ای مواجره ساخته است. در حال حاضر قواعد حقوقی فراوانی بر وضعیتهایی که دولت ها میتوانند متوسل به زور شوند و چگونگی توسل به زور توسط آنها در مخاصمات مسلحانه ،حاکم است. برخی از این قواعد، قابل تطبیق بر حملات سایبری به طور خاص نیست؛ همانند قواعد مرتبط با حمایرت از مجروحان، بیماران و غریقان. دیگر قواعد مشتمل بر اصول کلی است که حملات سایبری را هم در برمیگیرد؛ اصرولی هماننرد ممنوعیت توسل به زور، تفکیک، ضرورت نظامی، تناسب و... . بااین وجود، به نظر میرسد فاصله ی بین سلاح های متعارف نظیر سلاحهای بیولوژیکی و شیمیایی وروشهای انجام حملات سایبری میتواند بسیار زیاد باشد. این نوشته نگاهی کلی به مخاصمات مسلحانه در حملات سایبری را مورد بررسی قرار میدهد.

حملات سایبری، حقوق بین الملل، حقوق مخاصمات مسلحانه، توسل به زور