اعتماد سازی الکترونیکی شاخصی نو در استقرار اثر بخش استراتژی دولت الکترونیک

اعتماد عامل تسهیل کننده تعاملات بشری است، اعتماد به افراد امکان انجام تراکنش های تجاری را داده و به حرکت روانتر اقتصاد کمک می کند. از طرف دیگر، عدم اعتماد خود یک حالت ذهنی مفید است که ما را در دوری جستن از سیستم ها یا افراد و سازمانهای غیر قابل و ناسالم توانا می سازد. امروزه امنیت و عدم اعتماد مهمترین و اصلی ترین نگرانی کاربران دولت الکترونیکی و اینترنتی می باشد. دولت الکترونیک به معنای فراهم کردن شرایطی است که دولتها بتوانند خدمات خود را به صورت شبانه روزی و در تمام ایام هفته به شهروندان ارائه کنند. این امر در سالهای اخیر به طوری جدی در دستور کار دولتها قرار گرفته و دولتمردان هوشمند نیروهای خود را در راه تحقق چنین شرایطی بسیج کرده اند و در صدد برآمده اند که فرآیندهای سیساسی، اقتصادی و اجتماعی را با کمک فناوری نوین ارتباطات و اطلاعات اصلاح کرده و از این طریق به شیوه کارآمدتری به ارائه خدمات به شهروندان بپردازند. دلیل اهمیت اعتماد در دولت الکترونیک، نسبت به دولت سنتی عدم قابلیت کاربرد بسیاری از راهکارهای ایجاد اعتماد دنیای سنتی در فضای دولت الکترونیک است. تراکنش های اقتصادی در اینترنت ریسک های متعددی به همراه دارند. این ریسک ها یا در ارتباط با عدم قطعیت های ضمنی استفاده از زیرساخت های باز تکنولوژی در تبادل اطلاعات (عدم قطعیت های وابسته به سیستم) بوده و یا اینکه در ارتباط با عوامل دخیل در تراکنش های انیترنتی (عدم قطعیت وابسته به تراکنش) است. در ترسیم نمودار سازمانی دولت و شهرداری الکترونیک و بررسی استراتژیک چگونگی تجزیه و تحلیل به کارگیری فناوری مدرن تکنولوژی انتقال اطلاعات در ساختار شهرداری، اولین و بنیادی ترین موضوع قابل بحث چگونگی تدوین یک استاندارد قابل قبول درون وب رون سازمانی، در بحث اعتماد سازی الکترونیکی است. در این مقاله سعی شده است در ابتدا مفاهیم و تعاریف اعتماد بررسی شده، سپس به تبیین ارتباط و اهمیت استقرار آن در دولت الکترونیک و دولت سیار پرداخته شود.

Keywords:

مفهوم اعتماد , ابعاد اعتمادسازی , مکانیزم های ایجاد اعتماد , محیط های مشارکتی مورد اعتماد , دولت مجازی , خلق دولت الکترونیک , اعتماد در دولت الکترونیک