سونگل باباخانی - دانشجوی کارشناسی صنایع دستی، دانشگاه مازندران، دانشکده صنایع دستی و گردشگری، مازندران، ایران

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی موسیقی درمانی بر کاهش علائم حرکتی و رفتاری کودکان مبتلا به اوتیسم بوده است. این مقاله روایتی و با روش کتابخانه ای صورت گرفته، و با کلید واژه های موسیقی درمانی، علائم حرکتی، علائم رفتاری، کودکان اوتیسمی در پایگاه های اطلاعاتی google, google scholar, انجمن اوتیسم ایران(Iran Autism Association) و موسسه روانشناسی طباطبایی و تعداد ۱۰ مقاله برای گردآوری داده ها استفاده شده است. اوتیسم اختلالی عصبی_رشدی است که ارتباطات اجتماعی، کارکردهای اجرایی فرد، رفتاری اجتماعی، نابهنجاری در پاسخ به محرک های فیزیکی تحت ثاتیر قرار می دهد و باعث رفتارهای تکراری و تشریفاتی، رفتار خود تحربکی و رفتار خودجرحی و نقص در تکلم می شود. این اختلتل در سنین معمولا تا قبل از ۳ سالگی تشخیص داده می شود اما فاقد درمانی قطعی بوده و تنها با یکسری تکنیک ها قابله کنترل و بهبود است. بدلیل علاقه ی قابل توجه کودکان اوتیستیک به ریتم و اهنگ موسیقی درمانی تکنیک قابل توجه اما مکمل است. موسیقی درمانی در سال ۱۹۸۵ به ثبت المللی رسیده و زیر نظر موسیقی درمانگر انجام می شود. پینشهاد این است موسیقی درمانی در تمام اماکن دولتی و غیر دولتی مرتبط با کودکان اوتیستیک و مبتلا به بیماری های خاص ذهنی انجام شود و در برنامه ی درمانیشان بصورت متودی مکمل استفاده شود.

موسیقی درمانی، علائم حرکتی، علائم رفتاری، کودکان اوتیسمی