نسترن مقیمی - کارشناسی ارشد رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر روش آموزش قیاسی و استقرایی بر اکتساب و یادداری مهارت پرتاب دارت در کودکان ۷ تا ۱۰ سال می باشد. تعداد ۲۴ نفر دانش آموزان دختر ۷ تا ۱۰ سال شهر تهران به صورت هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه های آموزش استقرایی (IE)،آموزش قیاسی (DE) تقسیم شدند. در ابتدا یک جلسه آموزش پرتاب دارت برای آزمودنی ها تدارک دیده شد. کلیه آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون یک بلوک ۱۰ کوششی از اجرای پرتاب دارت را اجرا کردند سپس در مرحله اکتساب گروه های قیاسی و استقرایی جلسات آموزشی بر اساس پروتکل آموزشی مخصوص خود در ۲ بلوک ۱۰ کوششی به مدت ۱۲ جلسه اجرا کردند. پس از اتمام ۱۲ جلسه پس آزمون (آزمون اکتساب) انجام شد. ۴۸ پس از آزمون اکتساب، آزمون یادداری به عمل آمد. نتایج نشان داد گروه قیاسی نسبت به استقرایی عملکرد بهتری در مراحل اکتساب و یادداری داشت. بنابراین پیشنهاد می شود مربیان و معلمان از یادگیری قیاسی به عنوان یک جایگزین تمرینی مناسب به جای یادگیری به شیوه معمول و آشکار استفاده کنند.

یادگیری آشکار, یادگیری پنهان, هدف گیری, یادگیری حرکتی