شهلا خلیل اللهی - Shahid University, Faculty of Humanities, Department of Persian Language and Literature
مریم موسوی جشوقانی - -----

فرآیند زیبایی شناسی، نوعی اندیشیدن است که از افلاتون تا امروز، مکاتب گوناگون فلسفی، به ویژه حوزه هنر را شامل می شود و آن پدیده تاریخی است که دست کم به لحاظ فلسفی سخت مدیون کانت است. کانت زیبایی را مقوله ای مستقل تلقی می کند که لذت ناشی از آن مقید به خود آن چیز است. یوریکو سایتو،  نظریه پرداز زیبایی­شناسی زندگی روزمره، معتقد است که زیبایی شناسی زندگی روزمره، ضعف زیبایی شناسی فلسفی مبتنی بر هنر را برطرف می کند؛ بدین ترتیب نگرش ها و قضاوت های زیبایی شناسی می توانند کیفیت زندگی، اخلاق اجتماعی و­ فرهنگی را به واقعی ترین شکل تعیین کنند و وسیله ضروری برای بیان ارزیابی کیفیت زندگی روزمره افراد باشند و به انسان قدرتی ­دهند تا از طریق تعامل با مصنوعات، محیط­ اطراف و تعاملات انسانی از تجارب زیبایی شناسی به طورکامل لذت ببرند. از آن جاکه روایت های داستانی شامل گزاره ها و ظرفیت هایی هستند که از بعد زیبایی شناسی زندگی روزمره، قابلیت ارزیابی بوده و در جهان واقع نیز قابلیت صدق دارند، در این پژوهش برآن شدیم تا زیبایی شناسی زندگی روزمره برپایه دیدگاه سایتو را در سه داستان کوتاه از مجموعه داستان کوتاه «عاشقیت در پاورقی» مهسا محب علی به روش اسنادی و کیفی با بهره مندی از منابع کتابخانه ای مورد تحلیل و تبیین قرار دهیم تا به این پرسش پاسخ دهیم که مولفه های زیبایی شناسی زندگی روزمره در این آثار چیست؟ دستاورد این پژوهش در این سه داستان کوتاه نشان می­دهد که زندگی روزمره افراد و نقش اشیاء، مکان و... در این آثار به مثابه نماد، در قالب هنجارگریزی و آشنایی زدایی در تعاملات انسانی و... ترسیم شده اند، علی رغم هنجارگریزی و آشنایی زدایی در تعاملات انسانی، متن داستان ها، بستر تجربه ای است که در نهایت منجر به این آگاهی و حکم می شود که ذوق ، امرزیبا و امروالا یا برعکس نازیبا در آن ها به طور واقعی شکل یافته اند.

Mahsa Mohabbali, Aesthetics, Short story, Everyday life aesthetics, سایتو, Yuriko Saito, Aashiqyat in the Footnotes, مهسا محب علی، زیبایی شناسی، داستان کوتاه، زیبایی شناسی زندگی روزمره، عاشقیت در پاورقی.