اندازه گیری الکتروشیمیایی دوپامین در حضور آسکوربیکاسید با استفاده از الکترود خمیر کربن اصلاح شده با نانو ذرات سرب سولفید
Publish place: First National Student Conference of Biotechnology
Publish Year: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,749
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NSCBIO01_023
تاریخ نمایه سازی: 30 فروردین 1392
Abstract:
دوپامین یکی از مهمترین انتقال دهندههای عصبی است که متعلق به گروه کتکولامین هاست. دوپامین نقش مهمی در اعصاب مرکزی، سیستم های هورمونی و رگهای خونی دارد. بنابراین، توسعه تکنیک های ساده و حساس تجزیه ای برای اندازه گیری دوپامین بسیارمهم و ضروری میباشد. از طرف دیگر، بسیاری از مقالات علمی، مزاحمت زیادی را بین دوپامین وآسکوربیک اسید در ماتریس های مختلف گزارش دادهاند. بنابراین اندازهگیری همزمان دوپامین وآسکوربیک اسید، برای بیان دقیق نقش فیزیولوژیکی آنها بسیار مهم می باشد. روش های تجزیه ای زیادی برای اندازه گیری این دو ترکیب گزارش شده است که عبارت از: کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا(HPLC) ، اسپکتروفتومتری و روش های الکتروتجزیه ای می باشند. در روش های الکتروتجزیه ای، استفاده از الکترودهای اصلاح شده، به جای الکترودهای معمولی برای بهبود واکنش پذیری، حساسیت و گزینش پذیری توسعه یافتهاست. در این تحقیق از الکترود خمیر کربن اصلاح شده با نانو ذرات سرب سولفید برای اندازه گیری دو گونه دوپامین وآسکوربیک اسید استفاده شده است. خواص الکتروکاتالیستی الکترود خمیر کربن اصلاح شده، با روش های ولتامتری چرخه ای و ولتامتری پالس تفاضلی در حضور این دو گونه تعیین شد. با استفاده از روش ولتامتری پالس تفاضلی، منحنی کالیبراسیون برای این دو گونه رسم گردید. دامنه خطی برای دوپامین (1x10(-7)-1/5x10(-5 مولار و برای آسکوربیک اسید (7/5x10(-7)-1/25x10(-5 مولار گزارش شده است. حد تشخیص دوپامین در این روش (1/8x10(-8 مولار به دست آمده است. اثر pH و سرعت روبش روی این الکترود نیز بررسی شده است.حساسیت بالا، گزینش پذیری زیاد، حدتشخیص کم و سطح قابل تکرار، الکترود خمیر کربن اصلاح شده با نانو ذرات سرب سولفید را برای اندازه گیری دوپامین در حضور آسکوربیک اسید در نمونه های دارویی و آزمایش های کلینیکی بسیار مناسب کرده است.
Keywords:
Authors
نسرین سلطانی
استادیار، گروه شیمی، دانشگاه پیام نور (شاهین شهر)
ناهید توکلی
استادیار، گروه شیمی، دانشگاه پیام نور (اصفهان)
نسرین احمدی
استادیار، گروه شیمی، دانشگاه پیام نور (اصفهان)