مجیدرضا مومنی - دانشیار روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
محمدرضا حاجی صفر تهرانی - کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

سازمان اوپک باهدف ابقای نقش بیشتر در نظام انرژی بین المللی تاسیس گردید و درگذر زمان بازیگران و دولت فرا اوپکی نیز در تلاش بوده اند تا بر عملکرد و جایگاه این سازمان نفوذ داشته باشند. ایالات متحده آمریکا با اتخاذ سیاست ها و طرح های گوناگون سعی داشته تا بر این سازمان نفوذ یابد . این پژوهش تلاشی است  تا به این پرسش اساسی بپردازد که وجوه اشتراک و افتراق سیاست های انرژی آمریکا در بازه زمانی (۲۰۰۰-۲۰۲۱) چیست؟ فرضیه مطرح این است که وجوه اشتراک هر سه دوره مشتمل بر کاهش وابستگی به نفت خاورمیانه، به حاشیه راندن سازمان اوپک، اولویت قرار دادن نقش انرژی نفوذ در منطقه خلیج فارس بوده و وجوه افتراق آن ها که عبارت اند از تاکید بوش بر حفظ وضع موجود (در داخل آمریکا ) و با استفاده از قدرت نظامی (خارج از آمریکا) و عدم به کار بردن فناوری نوین، تاکید اوباما بر انرژی های تجدید پذیر و به کارگیری سیاست سبز و فناوری نوین و تاکید ترامپ بر سیاست اول آمریکا، استفاده از فناوری نوین، تحقق استقلال انرژی که با طرح نظم نوین بین المللی انرژی و همچنین ایجاد حوزه نیم کره غربی انرژی به مقابله با قدرت های سنتی بازار انرژی می پردازد. در پایان، یافته های پژوهش موید این واقعیت است که دولت های آمریکا همواره به دنبال حفظ و تامین منابع انرژی خود و نفوذ هر چه بیشتر در بازارهای جهانی انرژی به ویژه منطقه خلیج فارس بوده و هستند.

آمریکا, اوپک, خلیج فارس, امنیت انرژی, فناوری شیل