پروین اسعدی چوبانکره - کارشناسی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بناب
خدیجه یوسفی النجق - کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی دانشگاه تبریز
معصومه فیضی - کارشناسی ارشد مدیریت راهبردی سازمان های ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملکان
زهرا بهبود - کارشناسی ریاضی کاربردی دانشگاه پیام نور مرکز فیروزآباد

در دهه های اخیر، تغییرات فراوانی در ساختار و رویکردهای آموزشی اتفاق افتاده است. از جمله این تغییرات، تاکید بر ادغام یادگیری و بازی در محیط های آموزشی، به ویژه در مدارس ابتدایی مشاهده می شود. این تغییر در رویکرد آموزشی، هدف از ادغام یادگیری و بازی را در تربیت نسل های جدید با دیدگاهی شایسته و انعطاف پذیر برای مواجهه با چالش های آینده معرفی کرده است. با توجه به نیازهای جدید جامعه و تحولات فناورانه، نیاز به پیشرفت روش های آموزشی احساس می شود. در حال حاضر، رویکردهای سنتی آموزشی با محوریت انتقال اطلاعات به دانش آموزان، از جلب انگیزه و اشتیاق آن ها برای یادگیری کاسته و به دنبال راهکارهایی جدید برای افزایش جذابیت و تعامل در فرآیند آموزش می گردد. ادغام یادگیری و بازی در مدارس ابتدایی از اهمیت چندگانه ای برخوردار است. این رویکرد نه تنها می تواند انگیزش و اشتیاق دانش آموزان را افزایش دهد، بلکه محیط آموزشی را به یک فضای خلاق و تعاملی تبدیل کند. همچنین، این رویکرد می تواند در توسعه مهارت های فردی مهمی مانند حل مسئله، همکاری و تفکر انتقادی تاثیرگذار باشد. مقاله حاضر به بررسی و بررسی رویکردهای موثر برای ادغام یادگیری و بازی در مدارس ابتدایی می پردازد. این تحقیق به بررسی ابعاد مختلف این رویکردها، اهمیت آنها در سیاق آموزشی، و راهکارهایی برای پیاده سازی این رویکردها در محیط های آموزشی ابتدایی می پردازد. هدف این مقاله، ارائه یک چارچوب جامع برای ادغام موفق یادگیری و بازی در مدارس ابتدایی است که بتواند بهبود چشمگیری در فرآیند آموزش و یادگیری دانش آموزان ایجاد کند.

بازی، آموزش، دانش آموز، آموزگار،