یعقوب حقی - گروه جغرافیا، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
داریوش جهانی - استادیار گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۴۶۹۷-۱۹۳۹۵، تهران، ایران.
محمدتقی حیدری - گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
محسن معینی نسب - گروه جغرافیا، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه پیام نور اصفهان، اصفهان، ایران

غذا به یکی از برجسته ترین ویژگی های دگرگونی مصرف غذا در پس زمینه شهرنشینی سریع در دنیا تبدیل شده است. با این رویکرد نوشتار حاضر می کوشد امنیت تولید غذا در نظام خانه باغی در شهر ایرانی را مورد مداقه قرار دهد، امری که کیفیت عرضه و تقاضای آن می تواند حیات جامعه را در جهت پایداری تهدید یا تضمین نماید. تحقیق حاضر ازلحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش از نوع توصیفی - تحلیلی است. پژوهش حاضر به لحاظ قلمرو زمانی مقطعی (تیر ۱۴۰۱) بوده است. جامعه آماری شامل ذینفعان (مالکین) خانه باغ بوده اند. حجم نمونه نیز باتوجه به هدف از ۳۵ خانوار (بنا بر شرایط همکاری) بوده است. در این تحقیق شاخصه های تحقیق با استفاده از نرم افزارهای SPSS و SMART PLS مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج تحلیل مسیر نشان می دهد بازاریابی و فروش کمتر کارآمد محصولات کشاورزی از محدودیت های فراروی ذی نفعان خانه باغ ها می باشند. باتوجه به اهرم توان مالی خانوار ترویج تولید محوری در کنار تفریح از طریق تغییر مدیریت منفرد قطعات به مدیریت واحد و به صورت مشاع به منظور افزایش تولید، کشت تک محصولی در جهت استفاده اقتصادی تر از خانه باغ (مثال فقط سیب یا فقط انگور)؛ استفاده از توانمندی های فارغ التحصیلان کشاورزی از طریق استفاده از دانش و مهارت متخصصین کشاورزی در جهت سودآور نمودن این باغات، بهره گیری از مهندسین آب در جهت اجرای صحیح سیستم های آبیاری تحت فشار در جهت کاهش هدررفت آب برخی راهکارهای پیشنهادی تحقیق در جهت امنیت غذایی خانه باغ ها می باشند. همچنین راهبردهای رفتاری، به ویژه به دلیل ساخت سنتی کشاورزی ایران، می تواند زمینه های مشارکت بیشتر کشاورزان را در بروز رفتارهای مشارکت جویانه نظیر رفتار حفاظت از آب وخاک به وجود آورد.

امنیت غذایی, ذی نفعان, پایداری, خانه باغ, شهر زنجان