داود کیاکجوری - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
طاهره رحمت پور

فعالیت گردشگری امروزه به عنوان یکی از مهمترین و پویا ترین فعالیت ها در جهان مطرح است بطوریکه شمار گردشگران خارجی وداخلی و میزان درآمد زایی آنها در سطح جهان پیوسته رو به افزایش است(زاهدی، 8811 ).صنعت گردشگری تا پایان دهه آینده درصدر جدول صنایع پر درآمد جهان قرار میگیرد(دهشتی شاهرخ وآنچه ای، 8811 ).از طرفی دیگر درصد عمده ای از این فعالیتگردشگری را گردشگری متکی بر طبیعت تشکیل میدهد(قرخلوورمضان زادهوگلین شریف دینی، 8811 ).چنانچه صنعت گردشگری .( بخواهد از مواهب طبیعی برخوردار شود، باید حفاظت محیطی را در برنامه ریزی خود لحاظ کند(زاهدی، 8811این مقاله با بررسی تحقیقات و مقالات ارائه شده در زمینه گردشگری و محیط زیست با نگاه بومی و تاکید بر اهمیت توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست در گردشگری، تهیه شده است.تمرکز این مقاله بر گردشگری ساحلی در نواحی شمال ایران است.افزایشتقاضابرای گردشگری ساحلی بدون در نظر گرفتن زیر ساخت ها و رابطه متقابل محیط زیست و گردشگری سبب آلودگی شدید وآسیب به محیط زیست نواحی ساحلی شده است.از طرفی به دلیل تقاضای بالا برای گردشگری ساحلی سرعت آماده سازی زیر ساخت ها(از جمله سیستم آب،برق،حمل زباله،جاده و غیره)همواره از سرعت توسعه گردشگری عقب مانده است( Elliot,1997,249 ).اینامر سبب شده است در ایجاد زیر ساخت ها به اولویت های زیست محیطی توجه کافی نشود.این عدم توجه، تخریب گسترده محیطزیست را به همراه داشته است.دستیابی به توسعه پایدار در گردشگری ساحلی با حفاظت از محیط زیست،ممکن خواهد شد.استفاده مدیران ارشد و قانون گذاران از تجربیات مدیران متخصص در این حوزه، میتواند نقش موثری در هماهنگ نمودن قوانین ناهماهنگ ومتداخل، از بین برن بخش نگری و حل وفصل تضاد میان سازمان های مرتبط و برنامه ریزی مناسب برای توسعه پایدار گردشگری داشتهباشد. این مهم نیازمند برنامه ریزی بلند مدت، مدیریت متخصص وبا ثبات است. برای داشتن یک برنامه ریزی صحیح لازم است مدیران آمار و اطلاعات کافی و دقیقی در زمینه اثرات متقابل گردشگری و محیط زیست، تعداد گردشگران،نیازها و اولویت های آنها،زیر ساخت ها و تسهیلات منطقه و ظرفیت برد داشته باشند

گردشگری ساحلی،توسعه پایدار،محیط زیست،نواحی ساحلی شمال ایران