سیدعلی الفتی - دانشجوی دکترای مدیریت رسانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
علی ربیعی
عبدالرحیم رحیمی
ماشااله ولیخانی

قدرت جنگ نرم در دهه ۱۹۹۰ به دلیل کم هزینه بودن و جهت بهینه کردن سیاستهای خارجی و مشروعیت آن نسبت به جنگ سخت بعنوان وسیله ای برای بدست آوردن نتایج مطلوب مرکز توجه کشورها قرار گرفته است .خلاء ناشی از فقدان طراحی مدل سیاست گذاری رسانه ای جمهوری اسلامی ایران برای مقابله با جنگ نرم ایالات متحده در عراق بعنوان محیط امنیتی پیرامون جمهوری اسلامی ایران به سهم خود، به تداوم وابستگی در تفکر و مطالعاتامنیتی -سیاسی می انجامد. به همین جهت شاید اقدام به طراحی چنین مدلی ، گامی اثربخش در برطرف کردن نقیصه موجود و تولید نظرات بومی و متکی بر سیاست های ابلاغی و اسناد بالادستی در حوزه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران باشد. جمهوری اسلامی ایران مانند هر کشور دیگری نیازمند تدوین مدلی جامع و راهبردی در فهم منافع خود در ورای مرزهای ملی می باشد تا براساس آن ضمن پرهیز از کنش های انفعالی و جزیرهای عمل کردن درمحیط امنیتی ، با استفاده از روشهای معقول تر، منطقی تر و منسجم تر، نقش فعال درمحیط ایفا کند. اهمیت مدل از آنوست ر که به طور مداوم محیط امنیت ملی را مورد رصد قرار داده و با پیشنهاد مدلهای سیستمی و تدوین راهبرد، پایش و نظارت مداوم آن را پیشنهاد می دهد. در خصوص سیاست ها و برنامه های رسانه ای ایالات متحده آمریکا که به طور مستقیم و غیر مستقیم تحقیقات زیادی انجام شده است . این مطالعات تحقیقات از هالیوود، رادیو تلویزیون آمریکا، خبرگزاری های مهم و حتی سخنرانی رهبران آمریکا را شامل می شود. . این تحقیقات از این جهت که عراق همسایه ایران و رابطه تاریخی و فرهنگی گسترده با ایران داشته و در عراق پس از صدام (۲۰۰۳) بخشی از عمق استراتژیک ایران در عراق واقع شده و نیز به طور مستقیم مطالعه ای در خصوص سیاست گذاری رسانه ای در عراق مشاهده نکرده اند. با این وصف این تحقیق می تواند حاوی نوآوری ها و دستاوردهای جدید برای سیاست گذاران رسانه ای و سیاست خارجی ایرانباشد.

فناوری رسانه ، توسعه نوآوری ، جنگ نرم ، سیاست گذاری رسانه ای ، منافع ملی ، نفوذ فرهنگی