اسماعیل ملاحی - کارشناسی علوم تربیتی
حلیمه ملاحی - کارشناسی آموزش ابتدایی

تربیت شهروندی از زمینه هایی است که در چند دهه اخیر از جایگاه ویژه ای برخودار شده و دامنه مباحث و پژوهش های آن به طور فزاینده ای گسترش یافته است (فتحی واجارگاه، ۱۳۸۱). در دایره المعارف فلسفه تعلیم و تربیت آمده است: «تربیت شهروندی به مقررات صریح جوامع جهت تلقین ارزش های مدنی از طریق تعلیم و تربیت رسمی اشاره دارد » (چامبلیس، ۱۹۹۶) . باقری تربیت شهروندی را آماده کردن جوانان برای حیات سیاسی و همچنین تربیت افراد جامعه می داند؛ به نحوی که بتوانند در شکل گیری یا برقراری توازن میان اقتدار و مسئولیت دولت ها در جامعه نقش بازی کنند (باقری، ۱۳۷۹). طی سالهای اخیر، نظام های آموزشی در گوشه و کنار جهان، توجه زیادی به آموزش شهروندی نشان داده و اقدامات اصلاحی زیادی را در این باب انجا م داده اند. این اقدامات شامل ارائه موضوعات درسی جدید، از جمله: آموزش مدنی، آموزش دموکراتیک، آموزش ملی و آموزش سیاسی، همچنین انجام اصلاحات در برنامه های درسی موجود می شوند (جانسون و موریس ۲۰۱۰). امروزه متولیان تعلیم و تربیت جوامع بر آنند تا از طریق تربیت شهروندی، دانش و مهارت ایفای نقش موثر در جامعه محلی، ملی و حتی جهانی را به دانش آموزان بیاموزند تا آنها ضمن اطلاع

تربیت شهروندی فعال، تحلیل محتوا، سند تحول بنیادین آموزش و پرورش.