سیدمحمدامین برقعی - کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی هوافضا، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران
محمدامین اسکندری - دکتری، دانشکده مهندسی هوافضا، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، تهران، ایران

به طورکلی بر اساس استاندارد گوست روسیه دستگاه موتور پیشران های فضایی شامل زیرسیستم های پاشش،محفظه رانش، سیستم انتقال حرارت و خنک کاری، سیستم راه انداز، سیستم تغذیه، سیستم کنترل بردار رانش و بخش مخازن سوخت و اکسنده می باشد که به دلیل همپوشانی و تاثیرپذیری زیاد بین مخازن پیشرانه و سیستم تغذیه معمولا به صورت کوپل با یکدیگر طراحی می شوند. در مطالعات انجام شده علاوه بر شناخت المان های مداری و نحوه ی چیدمان مداری، منجر به شناخت نیازمندی ها، اهداف و الزامات و قیود اصلی طراحی پیشرانش  می شود. سپس بر اساس مطالعات انجام پذیرفته، طراحی مدار سامانه ی تغذیه و انتخاب المان های آن صورت گرفته است. با استفاده از روابط سیالاتی افت فشار هر یک از این المان های محاسبه شده و با برقراری بالانس انرژی فشار مخازن استخراج می گردد. پس ازآن با در نظر گرفتن جرم باقی مانده از گاز فشار گذار در مخازن، جرم کلی موردنیاز از گاز فشار گذار محاسبه شده است. با توجه به کرایژونیک (فوق سرد) یا زم استیک بودن پیشرانه ها در این پروژه، ملاحظات طراحی مسیرها و مخازن اهمیت بیشتری خواهد داشت و درنهایت پس به ارائه تغییرات فشار در هر دو مسیر سوخت و اکسنده، به نمودار لوله کشی و ابزار دقیق پرداخته شده است. از اهداف اصلی این پژوهش طراحی بر اساس استاندارد برای رسیدن به قابلیت اطمینان بالا می باشد. در این مقاله به بررسی انواع سیستم های تغذیه مختلف و گلوگاه ها و چالش های مختلف پرداخته می شود و درنهایت مدل دوبعدی این زیر سیستم بر اساس سطح تکنولوژی قابل دستیابی کشور ارائه خواهد شد.

طراحی مفهومی ", سیستم تغذیه ", پیشرانه های کرایژونیک ", نمودار لوله کشی و ابزار دقیق ", ", طراحی بر اساس سطح TRL کشور