امیرحمزه شهبازی - گروه آموزشی جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

زمینه وهدف: این پژوهش در پی ارزیابی میزان گردشگری پزشکی از سیستان و بلوچستان به مقصد پاکستان و تحلیل و تبیین علل، زمینه ها و پراکنش فضایی مبداء سفر گردشگران پزشکی بوده است. روش شناسی: این پژوهش کاربردی با روش توصیفی – تحلیلی انجام و داده ها با روش نمونه برداری تصادفی ساده و پرسشنامه محقق ساخته از۴۰۰ نمونه (در۱۴ شهرستان) گردآوری و با مدلهای استنباط آماری کروسکال والیس، کندال تائو سی، لامبدا و کای دو تحلیل گردید. یافته ها: نیمی از خانوارها اعلام کردند؛ یک یا چند عضو خانواده شان، دستکم یکبار سفر گرشگری پزشکی به پاکستان داشته اند. این شاخص در شهرستانهای شمالی استان صفر بود. ولی حدود ۲۰ تا ۸۰ درصد خانوارهای شهرستانهای میانی و جنوبی استان سفر گردشگری پزشکی به پاکستان داشته اند.نتیجه گیری و پیشنهادات: هدف نیمی از گردشگران فقط درمان و نیمی دیگر درمان، دیدار اقوام و گردشگری بوده. متغیر سواد با سفر به پاکستان ارتباطی نداشت. شاغلین بخش تجارت، بیشتر از کارمندان برای گردشگری پزشکی به پاکستان رفته اند. ۴۲درصد گردشگران مشابهت فرهنگی، ۴۴درصد سهولت رفت و آمد را بر تصمیم خود برای سفر موثر دانسته اند. تاثیر متغیر هزینه بر تصمیم به سفر، متوسط بود؛ متغیرهای کاهش دهنده گردشگری پزشکی به پاکستان، عبارتند از توسعه شبکه درمانی، بیمه های کارآمد، افزایش میانکنش فضائی با داخل کشور و کاهش ارزش ریال موجب کاهش سفرهای گردشگری پزشکی به پاکستان شده و خواهد شد.نواوری و اصالت: معطوف به سه حوزه است: تاکنون موضوع گردشگری پزشکی به پاکستان کار نشده، تاکنون گردشگری پزشکی در مبداء سفر مطالعه نشده، تاکنون جمعیت یک استان (به مثابه جامعه هدف) کار نشده است.

گردشگری پزشکی, سیستان وبلوچستان, پاکستان, فرهنگ و قومیت بلوچ