مهدی جوهری - ۱. Ph.D., Student, Department of Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
محمود صادقی * - ۲. Associate Professor, Department of Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
مرتضی ، شهبازی نیا - Assistant Professor, Department of Law, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
علی مهاجری - ۴. Assistant Professor, Department of Law, Damghan Islamic Azad University, Damghan, Iran

چکیده اقدامات تامینی و موقتی، از قبیل دستور موقت، تامین دلیل، تامین خواسته و تعلیق ترخیص، از مهم ترین تدابیر قانونی در فرایند دادرسی عادلانه و منصفانه در دعاوی حقوق مالکیت فکری است که در فصل سوم موافقتنامه سازمان جهانی تجارت درباره جنبه های تجاری حقوق مالکیت فکری (تریپس) مورد توجه ویژه قرار گرفته است. در مقررات ناظر به حقوق مالکیت فکری ایران، این موارد کم و بیش مورد توجه قرار گرفته است. لکن تحقیق حاضر نشان می دهد که قانون جدید نسبت به قانون سابق در این زمینه، نه تنها ما را در وضع بهتری قرار نداده، بلکه نواقص و ابهاماتی را ایجاد کرده که در قانون قبل وجود نداشت. آیین نامه اجرایی قانون جدید در تلاش برای رفع این اشکال ها، موادی از قانون و آیین نامه گذشته را به صورت جسته گریخته و غیرمنسجم اقتباس کرده و در پاره ای از موارد فراتر از قانون رفته است. در این مقاله، ضمن نقد و بررسی قانون جدید و آیین نامه اجرایی آن و مقایسه اش با موافقتنامه تریپس، پیشنهادهایی برای اصلاح قانون ارائه شده است.

Sanction, Industrial property rights action, Security and provisional measures, Border measures, TRIPs Agreement, ضمانت اجرا, دعاوی حقوق مالکیت صنعتی, اقدامات تامینی و موقتی, تدابیر مرزی, موافقتنامه تریپس