مریم موحدنژاد - PhD student in educational psychology, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran
سید داود حسینی نسب - Professor, Department of Psychology, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran
مرضیه علیوندی وفا - m.alivand@iaut.ac.ir

زمینه و هدف: خانواده به عنوان اولین کانون اجتماعی شدن کودکان تاثیر مهمی در رشد فیزیکی، فرهنگی، شخصیتی، عاطفی و اجتماعی کودکان دارد، هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی فرزند پروری مثبت والدین بر میزان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی کودکان ۴ تا ۷ سال بود. روش پژوهش: به روش نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل والدین کودکان ۴ تا ۷ سال از هر دو جنس (پسر و دختر) بود که به بیمارستان شهریار تبریز و کلینیک خصوصی برای رفع مشکلات کودکان خود مراجعه کرده بودند و دراین بین والدین از دو مرکز درمانی و از هر مرکز ۲۰ والد به صورت هدفمند انتخاب شدند. قبل از اجرای برنامه های آموزشی گروهی فرزند پروری مثبت والدین دو گروه توسط پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، پرسشنامه اضطراب بک (۱۹۶۷) و افسردگی بک (۱۹۶۷) آزمون شدند، برای گروه آزمایشی اول آموزش در ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند، درنهایت با انجام دوباره پاسخگویی به پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، اضطراب بک (۱۹۶۷) و افسردگی بک (۱۹۶۷) توسط والدین پس آزمون صورت گرفت. داده های این تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با تحلیل ANCOVA انجام یافته است. یافته ها: این پژوهش نشان داد که بین آموزش گروهی فرزند پروری مثبت والدین گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: یافته های پژوهشی حاکی از این است که آموزش گروهی فرزند پروری مثبت والدین بر میزان پرخاشگری، اضطراب و افسردگی کودکان ۴ تا ۷ ساله اثر دارد و این آموزش نسبت به گروه کنترل اثربخشی بهتری دارند.

positive parenting by parents, aggression, anxiety, depression, فرزند پروری مثبت والدین, پرخاشگری, اضطراب, افسردگی