مهدی محبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
ناصر ناستی زایی - دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

مقدمه و هدف: رفتار خودشیرینی جزء رفتارهای منافقانه و سیاسی در سازمان بوده و سبب می شود کارکنانی که از این رفتار استفاده می کنند منافع و امتیازات سازمانی بیشتری را دریافت می کنند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر سیستم ارزیابی عملکرد بر رفتار خودشیرینی با نقش میانجی جو سازمانی است.روش شناسی پژوهش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری تمامی معلمان شهر بنحار (استان سیستان و بلوچستان) در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به حجم ۵۷۵ نفر بود که به روش نمونه گیری تصادفی-طبقه ای تعداد ۲۳۱ معلم به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه های سیستم ارزیابی عملکرد و پاداش (شیلدز، ۲۰۰۷): جو سازمانی (بوک، زمود، کیم و لی، ۲۰۰۵) و رفتار خودشیرنی (بولینو و تورنلی، ۱۹۹۹) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. یافته ها: اثرمستقیم سیستم ارزیابی عملکرد بر رفتار خودشیرینی (۱۸۸/۵, t=۲۹۸/۰- β=) منفی و معنادار، اثر مستقیم سیستم ارزیابی عملکرد بر جو سازمانی (۳۳۱/۶, t=۳۷۱/۰β=) مثبت و معنادار بود. اثر مستقیم جو سازمانی بر رفتار خودشیرینی (۶۳۸/۹, t=۵۱۰/۰- β=) منفی و معنادار بود. اثر غیرمستقیم سیستم ارزیابی عملکرد بر رفتار خودشیرینی با میانجی گری جو سازمانی (۲۴۸/۵, t=۱۸۹/۰- β=) نیز منفی و معنادار بود.بحث و نتیجه گیری: ارزیابی عملکرد به صورت عینی و نه ذهنی، ارتباط مستقیم پاداش ها، ترفیع و ارتقا با عملکرد افراد و انتخاب ارزیابان متخصص و با انگیزه می تواند جو سازمانی را به سمت جو سالم و اخلاقی سوق دهد که در آن رفتار خودشیرینی به منظور اثرگذاری بر نتایج ارزیابی عملکرد تاثیر ناچیزی خواهد داشت.

ارزیابی عملکرد, رفتار انحرافی, رفتار خودشیرنی, جو سازمانی