علی یوسفی - کارشناسی ارشد فلسفه آموزش و پرورش

امروزه آموزش و پرورش رویکردی فرهنگی پیدا کرده است و می بایست فراگیران خود را برای زندگی در جهانی پر از چالشهای فرهنگی آماده نماید. در این رابطه یکی از زمینه های توسعه ی آموزش صلح این است که فراگیران توانایی درک و حفظ فرهنگ و میراث فرهنگ جهانی را داشته باشند و برای میراث ، عقاید و شکل زندگی فرهنگ های مختلف احترام و ارزش قایل باشند. آموزش صلح به عنوان یکی از مسائل اساسی در حوزه ی تعلیم و تربیت می باشد که توجه و دقت نظر داشتن به آن می تواند زمینه ساز امنیت پایدار در سطح ملی و بین المللی شود. از این رو ضرورت دارد جامعه ی آموزشی از نقش و مسئولیت های خود در قبال هدایت نسل جدید برای حل مشکلات جهان پر از خشونت آگاه گردد. برنامه های آموزش صلح درصدد خلق فرصت-های لازم برای ایجاد جامعه ای مبتنی بر عدالت، امنیت و زیست مسالمت آمیز است. توجه به نقش ویژه ی «آموزش صلح» در جریان تعلیم و تربیت کودکان و نوجوانان در فرایند جهانی شدن، لازم است که معلمان، کارشناسان آموزشی، متخصصین برنامه ی درسی و همه ی افراد و عوامل تاثیر گذار بر آموزش به این مهم توجه نمایند و با فراهم کردن بستر و زمینه های لازم این مهم را تحقق بخشند.با دقت نظر در برنامه ی درسی مدارس جهان مشاهده می شود که همراه با فرایند جهانی شدن، آموزش هایی باهدف آگاه ساختن از مسائل عمده ی جهانی، از قبیل توسعه ی پایدار، حقوق بشر، صلح و امنیت محیط آغاز شده است و « آموزش صلح» در اکثر کشورهای دنیا به عنوان یک آموزش مدون مطرح شده و در تمامی برنامه های درسی رخنه نموده است. و از آن به عنوان ضرورتی مهم نام برده شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی مولفه های آموزش صلح در برنامه ی درسی دوره ی ابتدایی انجام شده است.

آموزش صلح، برنامه درسی دروه ی ابتدایی ، مولفه های آموزش صلح محور.