جمال روشن زاده
حسین عماری
حسین قره بیگلو
علی شاهین پور

زمینه: یکی از ارکان اصلی حقوق شهروندی جلوگیری از اتلاف وقت و صرفه­جویی در زمان­شهروندان است. از این رو پژوهش حاضر با هدف  مفهوم­سازی و عملی­کردن برنامه­ریزی زمان مصرف­کننده به عنوان یک مقوله مهم اخلاق حرفه­ای و حقوق شهروندی شکل گرفت. روش: پژوهش حاضر بنیادی و در زمره پژوهش های آمیخته بود. در بخش کیفی از روش داده بنیاد استفاده شد. جامعه­آماری خبرگان مبحث برنامه­ریزی زمان در سیستم بانکی (معاونین، روسای بانک ها و اساتید رشته مدیریت بازگانی) بودند که با استفاده از نمونه­گیری هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری ۱۵ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحلیل مصاحبه عمیق و جدلی بود و داده­ها با روش کدگذاری با نرم­افزار MAXQDA تحلیل شدند. در بخش کمی روش توصیفی–همبستگی بود. جامعه آماری مشتریان بانک­های دولتی در تهران بودند که از میان آنها ۲۴۵ نفر با استفاده از نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پرسشنامه محقق ساخته بخش کیفی بود و داده­ها با روش معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته­ها: در کل با بررسی نتایج حاصل از پژوهش، ۲۴کد اولیه، در قالب ۶ کد محوری ( کاهش زمان، پرکردن زمان انتظار درک­شده از دید کارکنان، پرکردن زمان انتظار درک­شده از دید مشتری، همپوشانی خدمات در محور زمان، استاندارهای داخل سازمانی و جابه­جایی زمان) با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی باقی مانده­اند. نمرات روایی و پایایی استخراج شده، از مقیاس آماری پشتیبانی شد. نتیجه­گیری: سازمان­ها سعی دارند با برنامه­ریزی مناسب از تلف شدن زمان شهروندان جلوگیری کنند. برنامه­ریزی زمان مصرف­کننده در پروسه­های بانکی یکی از نمودهای رعایت حقوق شهرندی است و بانک­ها می­توانند این کار علاوه بر احترام به حقوق شهروندی منجر به رضایت مشتری  و بقای سازمان در طولانی مدت شوند.

Ethics, Citizenship rights, Consumer time planning, Time saving, اخلاق, حقوق شهروندی, برنامه ریزی زمان مصرف کننده, صرفه جویی در زمان