در این تحقیق به بررسی تطبیقی غبن در حقوق ایران، افغانستان و مصر با شیوه توصیفی ،تحلیلی و کتابخانه ای پرداخته شده است. محققان بعد از توصیف وتحلیل  دریافته اند که  غبن درحقوق افغانستان ومصر یکی از عیوب رضاء محسوب می شود، ولی در حقوق ایران در بخش خیارات مورد بحث قرارمی گیرد  ویکی از انواع خیارات محسوب می گردد وبرای مغبون خیار غبن به وجود می آید. غبن در لغت به معانی گوناگونی به کار رفته است، ازجمله به معنای خدعه کردن و چیره شدن در معامله، فریب دادن کسی در خرید و فروش است. در اصطلاح حقوقی غبن عبارت از عدم تعادل آن چیزی است که مورد داد وستد قرار می گیرد. غبن در نظام های حقوقی افغانستان، ایران و مصر به دو نوع، غبن فاحش و یسیر تقسیم شده است. در حقوق ایران، افغانستان و مصر شرط تحقق غبن این است که فاحش باشد و مغبون در حین عقد به آن علم نداشته یا در صورت علم آن را قبول نکرده باشد. نظام های مذکور در خصوص معیار فاحش بودن غبن باهم متفاوت هستند؛ یعنی در حقوق ایران ملاک تشخیص، عرف است و در حقوق افغانستان تفاوت بین قیمت حقیقی در هنگام عقد و قیمتی که مال به آن معامله شده به ۱۵ در صد یا بیشتر بودن است و در قانون مصر نظریه شخصی است. اثرغبن در قوانین ایران و افغانستان فسخ عقد است ولی در حقوق مصرغبن موجب ابطال عقد و یا کاهش تعهدات مغبون می گردد.

کلیدواژه: غبن فاحش, اثرغبن, فسخ, عیوب رضا, قرارداد