فاطمه کیارستمی - مخاطرات ژئومورفولوژیک، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مجتبی یمانی - ژئومورفولوژی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
ابوالقاسم گورابی - ژئومورفولوژی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
سید محمد زمان زاده - زمین شناسی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران، تهران، ایران
محمدرضا قاسمی - پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور،تهران، ایران

ارتفاعات البرز شرقی واقع در شمال پلایای دامغان، به سبب وجود گسل­های متعدد همچون گسل آستانه، دامغان، تزره و عطاری جزء نواحی فعال زمین­ساختی ایران به شمار می­رود. هدف اصلی در این پژوهش شناسایی تغییرات زمین­ساختی و فرسایشی این بخش از ارتفاعات البرز و نواحی اطراف آن شامل پلایای دامغان در قالب پیدایش محورهای فرایش و فرورفتگی در طی کواترنری می­باشد که منجر به شکل­گیری لندفرم­های متعددی شده­است.  در این راستا،  از روش تحلیل و بررسی نقشه های همپایه و تفریقی برمبنای ناهنجاری­های ایجاد شده در رده­های آبراهه­ای متاثر از فرایندهای فرایشی و فرسایشی فعال در کواترنری استفاده به عمل آمد. بررسی­های انجام­شده بر روی منطقه مورد مطالعه نشان­می­دهد که دو  عامل زمین­ساخت فعال و سنگ­شناسی بر روی ساختارهای مورفولوژیک و لندفرم­های منطقه تاثیر بسیار زیادی دارند. نتایج نشان می­دهد که گسل­های منطقه در طی کواترنری فعال بوده و با  سازوکارهای متفاوت رانده و امتدادلغز که در برخی نواحی دارای جایگاه­های تراکششی و ترافشارشی نیز بوده­اند، مجموعه­ای از لندفرم­های فرایش­یافته یا فروافتاده را در ناحیه دامغان به وجود آورده­اند. برخی از این لندفرم­ها نشانگر عدم تطابق ساختاری البرز متاثر از فعالیت گسل­های ناحیه در ارتباط با عامل مهم سنگ­شناسی می­باشند.

لندفرم, گسل, نقشه همپایه, نقشه تفریقی, دامغان