عزیزالله نوری - ارشد

شاید بتوان بهترین بستر اجرایی شدن مشارکت سیاسی را در یک جامعه سیاسی، در آزادی های سیاسی خلاصه نمود. زیرا در صورت وجود استبداد سیاسی و خود کامگی، ازمشارکت سیاسی عام وهمگانی نیز خبری نیست. ازاین رو، بعد از جنبش مشروطه خواهی وتدوین قانون اساسی، یکی ازاموری که در قوانین اساسی مورد توجه قرار گرفت، حقوق وآزادی های سیاسی بود. در قانون اساسی جدید افغانستان نیز این حقوق و آزادی ها به رسمیت شناخته شده است. اما آنچه مهم است وباید به عنوان یک هدف راهبردی نظام سیاسی فعلی افغانستان مطرح باشد، اجرایی شدن آن ها در چوکات قانون است. واولین گام در این فرایند تبیین حقوق و آزادیهای سیاسی، محدودیتها وضوابط قانونی آن می باشد. ازاین رو، نوشتار حاضر حق حاکمیت مردم، آزادی بیان و مطبوعات، آزادی احزاب سیاسی وآزادی اجتماعات و تظاهرات و ضوابط قانونی آن هارا با تا کید بر قانون اساسی، مورد بررسی قرار داده است. تضمین اصل این حقوق و آزادیها و رعایت چوکات قانونی آن دارای اهمیت راهبردی است. زیرا در غیر این صورت منافع کلان ملی، اسلامی، منطقه ی، قومی و فردی دچار آسیب جدی خواهد شد. واژه گان کلیدی : حقوق سیاسی، آزادی سیاسی، حق حاکمیت، مشارکت سیاسی، احزاب سیاسی، آزادی اجتماعات، آزادی مطبوعات

آزادی سیاسی, حق حاکمیت, مشارکت سیاسی