هرجامعه دارای نظام های اجتماعی است،که ازآن تمدن بشری به وجود می آید؛ هرگاه این نظام ها، عادلانه استوارگردد، تمدن آن جامعه ترقی خواهدنمود؛ اما وقتی ظالمانه باشد و درآن نابرابری های اقتصادی مانند فقر و فاصله طبقاتی وجود داشته باشد، عاقبت آن جامعه، نابودی است. انسان ها همگی بر این باورند که روابط و مناسبات افراد در جامعه باید طبق قوانین و مقررات مشروع باشد؛ قوانین آنگاه از مشروعیت برخوردار است که بر مبنای عدالت تدوین شده باشد و این امر به عنوان میزان و شاخص در روابط فردی و جمعی افراد فرض گردیده است. درتاریخ بشر، تلاش های برای رسیدن به عدالت صورت گرفته است؛ این تلاش ها درعرصه عمل منجر به قیام های عدالت خواهانه و در بعد نظری منجر به پیدایش نظریات علمی شده،که هرکس آن را در جهت منافع خویش تعریف کرده است. از اینرو پژوهش در مورد عدالت اجتماعی، که هدف آن تبیین دیدگاه روایات است، ضروری به نظر می رسد. به هرحال آنچه که مهم است تفسیر عینی عدالت (همان کاهش فقر در جامعه) و ایجاد فرصت های برابر برای فقرا است تا آن ها بتواند استعدادهای نهفته خویش را بروز دهد. یافته های پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، این است که احادیث درتبیین عدالت اجتماعی، حقوق فرد وجامعه هردو را مراعات کرده و اعطای حقوق فردی را به تناسب نیازمندی های واقعی او درنظرگرفته است.

عدل, مساوات, اصول عدالت, عدالت دراحادیث, عدالت اجتماعی