حسن بدری - استادیار دکترای تخصصی حقوق کیفری و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران
سیدمهدی کوشکی - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، گروه حقوق، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران

امروزه تکدی گری به عنوان منبع درآمد مورد توجه برخی از افراد ضعیف و ناتوان جامعه در شهرها قرار گرفته است . این امر باعث به وجود آمدن برخی از ناهنجاری های اجتماعی و فرهنگی گردیده است . شناخت سوالی مبتنی بر عوامل ایجاد تکدی گری ، راهکار های مبارزه با این پدیده ضد اجتماعی و ارتباط آن با شریعت اسلامی لازم است . در این پژوهش نگارنده با روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بر آن است که این مساله را از دید قانون و پیشگیری های اجتماعی و وضعی در جرم شناسی و همچنین برخی از آیات و روایات مورد بررسی قرار دهد. یافته های مورد مطالعه حاکی از این است که تکدی گری از لحاظ قوانین جمهوری اسلامی ایران مورد تایید نبوده و حتی در برخی موارد مجازات در پی دارد . از دید جرم شناسی ، برای کاهش معضل فرهنگی اجتماعی تکدی گری راهکارهایی مورد بررسی قرارگرفته است. همچنین از لحاظ شریعت اسلامی ، تکدی گری دارای دو حکم جواز و منع آن می باشد که این احکام با استناد به قرآن ، برخی از احادیث و روایات بررسی گردیده است.

تکدی گری ، قانون مجازات اسلامی ، پیشگیری ، احکام شرعی