امیرحسین نجفی دهجلالی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه جغرافیا دانشگاه فردوسی مشهد، آزمایشگاه علم/ سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور (GISSRS. Lab)، مشهد، ایران
مسعود مینائی - دانشیار گروه گروه جغرافیا دانشگاه فردوسی مشهد، آزمایشگاه علم/ سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش از دور (GISSRS. Lab)، مشهد، ایران
کوثر اخطاری - دانشجوی کارشناسی جغرافیا، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

فضای سبز، به عنوان تمامی نقاص دارای پوشش گیاهی در یک منطقه شهری، دارای مزایای متعددی برای سلامت جسمی و روانی افراد است. این مزایا شامل کاهش آلودگی هوا، کاهش دمای محیط، افزایش فعالیت های ورزشی و تفریحی، کاهش استرس و افزایش احساس آرامش می باشد. همچنین، فضای سبز می تواند به بهبود کیفیت رندگی شهروندان کمک کند و باعث افزایش زیبایی و جذابیت منطقه شهری شود. از این رو، حفظ و گسترش فضاهای سبز در شهرها امری بسیاری حیاتی است. در این تحقیق، از سامانه Google Earth Engine و تصاویر ماهواره Landsat ۸ برای استخراج شاخص EVI در بازه زمانی ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۳ در شهر مشهد استفاده شده است. و سپس مساحت کل فضای سبز شهر با استفاده از آستانه گذاری شاخص EVI در GIS محاسبه گردید. نتایج نشان داد که بخش های شمال شرقی، شرق و جنوب شرقی شهر، همچنین بخشی از مرکز و جنوب دارای پوشش گیاهی بیشتری هستند. همچنین، منطقه ۷ بیشترین مساحت فضای سبز را دارا بوده و منطقه ۱۳ کمترین مقدار را نشان داده است. این در حالی می باشد که منطقه ۳ بیشترین مساحت فضای سبز را دارا بوده و منطقه ۱۳ کمترین مقدار را نشان داده است. این در حالی می باشد که منطقه ۳ بیشترین سرانه فضای سبز و منطقه ۲ کمترین مقدار را برای هر نفر داشته اند. شاخص آلودگی (SO(۲ نیز با استفاده از ماهوار سنتینل ۵ برای این منطقه در بازه ۵ ساله برآورد شد که تحلیل نتیجه همبستگی بین شاخص EVI و میزان (SO(۲ نشان داد که این دوش اخص همبستگی ضعیف و منفی (۰.۰۹۸-) دارند. همچنین تغییرات در شاخص های EVI و (SO(۲ در طول فصول مختلف قابل مشاهده بوده که می توانند به تاثیرات مستقیم شرایط آب و هوایی و فعالیت های انسانی در محیط زیست اشاره کنند.

سرانه قضای سبز، مشهد، (SO(۲، آلودگی هوا