سمیرا حیدری - کارشناسی ارشد الهیات (گرایش فقه و حقوق اسلامی)

هدف از انجام این پژوهش اجرت بر حضانت فرزند می باشد. همواره زندگی به کام تمام زوج ها نیست و درزندگی با مشکلات روبرو می شوند و در بعضی مواقع این مشکلات به طلاق می انجامد، کشور ایران نیز ماننداکثر کشورهای دنیا همواره درگیر پرونده های طلاقی است که دارای پیچیدگی ها و چالش های خود هستند.این چالش ها با وجود فرزند یا فرزندان زوجین بسیار سخت تر می شود، باتوجه به اهمیت آینده فرزندان وکودکانی که همواره به مراقبت نیازمند هستند قضات سعی می کنند تا همواره با دقت بالایی بهترین تصمیم رابگیرند، در این میان حق حضانت و اجرت آن برای زوجین بسیار سخت است، زیرا زوجی که قصد دارد باطلاق برای همیشه همسرش را ترک کند، دوباره به علت فرزند مشترک باید در راهی مشترک قدم بگذارند. فقه های مسلمان پیشامدرن تمایز واضحی بین تربیت و نگهداری از کودکان یا «حضانت» و مراقبت از تحصیل، انضباط و اموال کودک قائل شدند که به «ولایت» معروف است. در کتب مختلف فقهی و موضوعات حقوق کودک از قبیل ولایت بر طفل، حضانت و سرپرستی، عبارات به کاررفته، همگی بر اهمیت مصلحت کودک تحت حضانت والدین یا هر شخص دیگری متمرکز شده است. تایید یاعدم تایید اخذ اجرت بر حضانت یکی از خاستگاه های اختلاف نظر فقهی است. به طوری که بسیاری از فقیهانخاصه و عامه با ارائه ادله ای چند و با تاکید بر واجب بودن حضانت و ماهیت حکمی آن و عدم جواز اخذاجرت بر واجبات، به عدم جواز اخذ اجرت بر حضانت حکم نموده و در مقابل، برخی از اینها، قائل به جوازاجرت بر حضانت شده اند. نتایج نشان داد که، دریافت اجرت بر حضانت، حتی در فرض وجوب آن، جایزاست.

حضانت، اجرت، فقه ها، فقهی، کودک، طفل، حق، تکلیف