تاثیر منابع آلی و معدنی روی بر عملکرد گیاه جو

فعالیتهای کشاورزی منجر به آزادسازی مقادیر بالایی فلاات سنگی به میی شده که میتواند به عنوان یک خطر جدی برای سلامتی اکوسیستم و انسان مطرح باشد. جذب فلاات سنگی بوسیله زنجیره غذایی، آلودگی خاک، آبهای زیرزمینی، آبهای سطیی وهوا با فلاات سمی و خطرناک یک مشکل جدی جهانی میسوب میشود. از طرفی در میان آنها عناصری وجود دارد که بعنوان ریا مغذی یا عناصر کمیاب ( Fe, Mo, Mn, Zn, Ni, Cu, V, Co, W, Cr ) برای متابولیسم گیاهی با اهمیت هستند و عناصری نیا وجوددارد که وقتی مقدار آنها در میی رشد گیاه زیادتر از حد بهینه باشد، برای گیاهان مسمومیت زا هستند. استفاده از بقایای آلی باعثافاایش ماده آلی خاک و بازچرخ عناصر غذایی می گردد. قابلیت جذب فلاات سنگی در خاکهای تیمار شده با ای ترکیبات عموماً کمتر از خاکهایی است که نمک معدنی ای فلاات اضافه می گردد. ای تیقیق به منظور مقایسه اثرهای منابع آلی و معدنی روی در جذبروی توس جو (رقم ماکوئی) در یک خاک لومی رسی تیمار شده با منابع آلی و معدنی روی صورت پذیرفت. تیمارهای آزمایشی شامل) کاربرد 22 V1 ) 25 ،( V2 ) ) و 055 V3 ) ت در هکتار ورمی کمپوست غنی شده ( 055 میلی گرم روی در کیلوگرم) و تیمار شاهد بود. جهت مقایسه اثرهای منابع معدنی و آلی سه سطح نمک معدنی سولفات روی معادل میتوای روی موجود در ورمی کمپوست غنی شده در نظر گرفته شد (به ترتیب Zn1 ، Zn2 و )Zn3 . در پایان پارامترهای برخی صفات زراعی گیاه جو اندازه گیری شد. در ای تیقیق از کودورمی کمپوست در حذف یا کاهش اثرات مخرب فلا سنگی روی بر گیاه جو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج ای تیقیق حاکی از آناست با کاربرد تیمار Zn3 عملکرد، عملکرد زیستی ای گیاه کاهش یافت. نتایج ای تیقیق نشان داد که افاودن ورمی کمپوست غنی شده نسبت به سولفات روی باعث کاهش قابلیت دسترسی روی می گردد

Keywords:

ورمی کمپوست , سولفات روی , منبع آلی روی , اجاای عملکرد , عملکرد زیستی , جو