شمسی شیرانی - کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، شهرداری زاهدان.

منظر شهری به عنوان یک شاخص، نماد درجه، کیفیت تمدن و روحیات جمعی هر ملت و قومی، حاصل تصمیمات و تصورات مردم آن شهر است.منظر شهری، ترکیب نسبتا جدیدی است که پیش از آنکه دست اندرکاران علم و نظر به تبیین آن بپردازند، در میان مردم و حرفه مندان مورد استفاده واقع شد. نخستین بار مرحوم دکتر »مزینی« در دهه ۵۰ ، که کتاب »کوین لینچ « به نام »تصویر شهر« (یا تصور شهروندان از شهر) را »سیمای شهر« ترجمه کرد، این مفهوم را در ادبیات حرفهای و علمی ایران مطرح ساخت. از آن پس تا سالهای بسیار، سیمای شهر تنها واژه برای صحبت کردن درباره مفهوم، معنا و صورت شهر بود و در ابتدا بیشترین کاربرد مفهومی این واژه، ریخت شهر و فیزیک ساختمانها بود. دو دهه پس از آن اصطلاح منظر شهری پیدا شد.

فضای شهری، جداره شهری، شهروندان، خیابان، نماها.