طوبی کرمانی - استاد فلسفه دانشکده الهیات دانشگاه تهران، تهران، ایران
علی ثابت - استادیار دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران، ایران
جعفر رجبلو - دانشجوی دکترای جامعه شناسی توسعه اقتصادی اجتماعی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران غرب، تهران، ایران
ربابه آبداری - دانشجوی دکترای ادیان و عرفان تطبیقی، دانشکده الهیات، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

تدبیر در اصطلاح به معنی قرار دادن چیزی پشت سر چیز دیگر با تنظیم خاص برای رسیدن به هدف معین است و در آیات و روایات، درخصوص فعل حکیمانه خداوند در خلق نظام هستی به کار رفته ­است. خداوند علاوه بر اینکه خالق، هستی بخش و پدیدآورنده تمام موجودات عالم است، مدیر عالم هستی است و تدبیر عالم هستی را نیز انجام می دهد و اینکه خداوند، خود، هستی را عطا فرموده ­است و خود نیز مدیریت آن را برعهده دارد، جلوه ای از رحمت الهی است. از سوی دیگر، تمام قوانین عقلی حاکم بر جوامع انسانی، از حقایق خارجی گرفته شده­ است؛ یعنی از نظامی که در عالم برقرار است و این نظام نیز همان تدبیر خداوند است و از آنجا که پلیس در جامعه، به­ نوعی مدبر امور نظم و امنیت است، ترجمان صفت تدبیر محسوب می­ شود. بر این اساس، مقاله حاضر با هدف تبیین ارتباط تدبیر با عملکرد پلیس نگاشته شده ­است و بر این فرضیه استوار است که اعمال قانون با هدف کسب رضایتمندی مردم، مستلزم تدبیر ماموران می­ باشد که مهم ­ترین رکن آن، اخلاق­ محوری است و از آنجا که پلیس مظهر حاکمیت است، به­ منظور برقراری امنیت و نظم، باید از اقتدار لازم برخوردار باشد، اما این اقتدار به­ معنای ایجاد اقتدار مطلوب است که منظور از آن، قاطعیت در کنار عدالت، مروت و ترحم است؛ همان­ گونه که ذات مقدس پروردگار در عین آنکه "رحمان" و "رحیم" است، صاحب "عذاب الیم" نیز می ­باشد.واژگان کلیدی: تدبیر، تدبر، ربوبیت، انتظام، امنیت، پلیس

تدبیر, تدبر, ربوبیت, انتظام, امنیت, پلیس