فاطمه زهرا صحابی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و مهندسی آب ) گرایش منابع آب(، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
علی شاهنظری - استاد گروه مهندسی آب، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
سونیا صادقی - دانشآموخته دکتری علوم و مهندسی آب )گرایش سازههای آبی(، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس تهران

رواناب ورودی یکی از منابع مهم آبی می باشد. اگر بتوان رواناب ورودی به منطقه را مدیریت نمود، می توان گام مهمی در بخش های مختلف در مناطق شهری و غیر شهری انجام داد که در نهایت منجر به افزایش بهره وری آب و مدیریت بهتر این منابع مهم خواهد شد. لذا در تحقیق حاضر، رواناب حاصل از بارش باران با استفاده از مدل SWMM در دوره بازگشت های ۵۰،۲۵،۱۰،۵،۲ ساله محاسبه شدهاست . هدف اصلی تحقیق حاضر، استفاده بهینه از رواناب خروجی در منطقه مطالعاتی می باشد. در این تحقیق ابتدا منطقه مطالعاتی در مدل SWMM شبیه سازی و سپس اطلاعات مربوط به هر زیرحوضه که شامل طول، مساحت ، عرض، درصد نفوذناپذیری و ... می باشد، وارد شده و در نهایت مقدار رواناب خروجی حاصل از بارش برای دوره بازگشت های ۲، ۵، ۱۰، ۲۵ و ۵۰ ساله با استفاده محاسبه شدهاست . نتایج نشان داد که در دوره بازگشت های مختلف حجم زیادی از رواناب روی سطح زیرحوضه ها باقی مانده و بلااستفاده خواهند ماند؛ بنابراین لزوم توجه به جمع آوری روانابها و هرزآبهای سطحی به صورت منبع آب مطمئن ، می تواند به پایداری این منابع آب مهم کمک نماید. راهکارهایی که برای جمع آوری رواناب و استفاده از آن در محدوده مطالعاتی پیشنهاد می شود شامل احداث و یا بازسازی آببندانهای منطقه مطالعاتی ، استفاده از رواناب باقی مانده روی زیر حوضه ها برای تغذیه آبهای زیرزمینی و همچنین شخم مزارع به منظور افزایش نفوذپذیری خاک و تسریع تغذیه آبهای زیرزمینی می باشد.

رواناب، بارش باران، مدیریت منابع ، استفاده بهینه ، مدل SWMM