سیده زینب میراحمدی باباحیدری - دانشجوی دکتری تخصصی فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران

افزایش ناهنجاری های رفتاری در بین دانش آموزان از یک طرف بیانگر شروع ناهنجاری در سنین پایین و از طرف دیگر بیانگر تداوم آن در آیندهاست که در نهایت بنیان های جامعه را به مخاطره خواهد انداخت. تحقیق حاضر با هدف بررسی تجربه زیسته مجریان طرح شهید بهنام محمدیدر پیشگیری از آسیب های اجتماعی دختران مدارس متوسطه دوره اول شهر مشهد است. به منظور نیل به این هدف از رویکرد کیفی و روشپدیدارشناسی استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل تمامی مجریان طرح شهید بهنام محمدی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی دخترانمدارس متوسطه دوره اول شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ در شهر مشهد بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و بر مبنایاشباع داده ها نمونه ها به ۱۰ نفر رسید و با کمک مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته، داده ها گردآوری و به شیوه کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج، ۴ کد اصلی خانواده، مدرسه، دانش آموز و امکانات با ۹ کد فرعی جلسات آموزشی برای والدین، حمایت از خانواده ها، سواد رسانه ای،آموزش ها، پایبندی به ارزشها، جلسات پرسش و پاسخ، بهینه سازی مدارس، نیروهای آموزش دیده، کتاب و کتابخوانی می باشد که کدهای فرعیدارای ۴۱ مولفه است. ابعاد به دست آمده از تجارب مجریان طرح شهید بهنام محمدی میتواند به عنوان مدلی در پیشگیری از آسیب هایاجتماعی سودمند واقع شود.

آسیب های اجتماعی، دختران، مدارس متوسطه، طرح شهید بهنام محمدی