حسین کاظمی - دکتری مهندسی زلزله، گروه مهندسی عمران/دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
مهدی خوش وطن - دکتری مهندسی سازه، گروه مهندسی عمران، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

در این مقاله تاثیر تقویت کننده FRP با جنس های مختلف بر رفتار اتصالات بتنی مورد برررسی قرار گرفت و مدل هایی جهت برآورد پارامترهای لرزه ای آن بصورت غیرخطی هندسی و مصالح تحلیل گردید. این مدل ها با استفاده از نرم افزار ABAQUS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مدل های تقویت شده گرچه لنگر قابل تحمل توسط اتصالات ۱۵/۴ افزایش یافته است اما میزان انحنا برای مدل های تقویت شده با وجود این افزایش لنگر کاهش یافته است و برای الیاف کربنی که بیشترین انحنا را دارد ۳۰ درصد انحنا نسبت به نمونه تقویت نشده کاهش می یابد و میزان این کاهش نسبت برای نمونه های تقویت شده با الیاف آرامید و شیشه به ترتیب ۳۵ و ۴ / ۳۶ می باشد. با تقویت اتصالات بتنی میزان عرض ترک خوردگی اولیه در اتصال کاهش می باشد، این کاهش بسته به نوع تقویت کننده متفاوت است و الیاف شیشه برای این منظور بهترین عملکرد را دارد و سبب کاهش ۵۰ درصدی عرض ترک اولیه می گردد. الیاف های کربن و آرامید نیز سبب کاهش عرض ترک به میزان ۲۵ و ۲۰ درصد می گردند. در صورتی که ضخامت الیاف از ۱ میلی متر به ۲ میلی متر افزایش یابد تغییرمکان نهایی نیز افزایش می یابد و این افزایش به ترتیب برای الیاف کربنی، آرامید و شیشه برابر ۱۲ ، ۱۰ و ۶ / ۷ درصد می باشد و بیانگر این مطلب است که افزایش ضخامت الیاف کربنی تاثیر بیشتری بر افزایش تغییرمکان هدف در لحظه ی گسیختگی دارد. برای مدل های تقویت شده با الیاف به ضخامت ۲ میلی متر این مطلب محقق می شود که الیاف کربنی و شیشه سبب کاهش سختی در اتصال به ترتیب برابر ۷ / ۳۰ و ۵ / ۲۱ درصد می شود و الیاف آرامید افزایش سختی نسبت به مدل مبنا برابر ۴ / ۱۶ درصد نتیجه می دهد.

اتصالات بتنی، اتصال صلب، رفتار لرزه ای، الیاف، FRP