مریم حجتی - .
زینب احمدی طاهری - .
مریم زارعی - .
مریم نصری نصرآبادی - .

یادگیری معکوس رویکردی در آموزش است که در آن آموزش مستقیم در یک فضای گروهی به فضای فردی منتقل می شود. در مرحله بعد فضای گروهی به یک محیط کاملا تعاملی و پویا تبدیل می شود. وظیفه معلم در این نوع یادگیری راهنمایی و مشارکت در مباحث خواهد بود. شعار اصلی این نوع یادگیری، کمتر نشستن و گوش دادن است. در این روش زمان کلاس برای دانش آموز و معلم جذاب تر و دل نشین تر می شود. نتیجه این روش قطعا یادگیری بهتر دانش آموزان خواهد بود. آنچه در محیط های آموزشی اهمیت بالایی دارد، افزایش بهره وری در یادگیری افراد است. همه نظام های آموزشی با این هدف ایجاد شده و تغییر پیدا کرده اند و کارایی آن ها متفاوت بوده است. یکی از نکات مهم در یادگیری، نه صرفا نوع و حجم مطالب بلکه نوع انتقال مطالب و کلیه شرایط محیطی است که دانش آموزان در آن به آموختن مشغول هستند. ضروری است که در دنیای امروز آموزش را از انتقال صرف مطالب، به سمت رشد توانایی های خلاق دانش آموزان پیش ببریم. آموزش معکوس یکی از تکنیک های فعال یادگیری است که در آن زمان بیشتری به کلاس اختصاص داده می شود و نتایج امیدوارکننده ای به دنبال داشته است؛ اما اجرای آن نیاز به رعایت اصول و قوانین خاصی دارد. در تحقیق حاضر در ابتدا سعی شده است که نحوه شکل دهی کلاس درس معکوس را توضیح داده و در نهایت عناصر لازم برای رسیدن به این مهم و اثرات آن بر مسئولیت پذیری دانش آموزان را مورد بررسی قرار دهیم.

روش تدریس، یادگیری معکوس، مسئولیت پذیری، دانش آموزان، مدرسه.