فرشته دهقان زاد - کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی موسسه آموزش عالی رحما ن
میلاد سبزه آرای لنگرودی - هیئت علمی گروه روانشناسی موسسه آموزش عالی رحمان

اختلال فصاحت با شروع کودکی (لکنت زبان) یکی از اختلالات عصبی تحولی است که با چالش های مختلفی در سطح فردی و اجتماعی برای فرد مبتلا همراه است . هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان تلفیقی خانوادهمحور و مبتنی بر ذهن آگاهی بر استرس کودکان مبتلا به اختلال فصاحت با شروع کودکی است . این پژوهش از نوع آزمایشی حقیقی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است . جامعه آماری پژوهش شامل کودکان مبتلا به لکنت زبان در شهر ساری در سال ۱۴۰۰ بودند. تعداد ۳۰ نفر از کودکان مبتلا به لکنت زبان به همراه خانواده آنها به روش نمونه گیری انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری دادهها شامل ابزار سنجش شدت لکنت زبان-ویرایش سوم (۳SSI-؛ رایلی ، ۱۹۸۰) و مقیاس استرس ادراک شده (۱۴PSS-؛ کوهن و همکاران، ۱۹۸۳) بود. ابتدا هر دو گروه در مرحله پیش آزمون به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ، یک بار در هفته و هر جلسه ۶۰-۹۰ دقیقه تحت درمان قرار گرفت . تحلیل داده ها با استفاد ه از تحلیل واریانس و کوواریانس با استفاده از نرم افزار ۲۱SPSS- انجام شد. یافته های این پژوهش نشان داد که درمان تلفیقی خانوادهمحور و مبتنی بر ذهن آگاهی منجر به کاهش استرس در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است (۰۵/۰ .(p < با توجه به یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که بکارگیری رویکرد تلفیقی خانواده محور و مبتنی بر ذهن آگاهی می تواند در بهبود وضعیت روانشناختی افراد با اختلال فصاحت با شروع کودکی موثر باشد.

اختلال فصاحت با شروع کودکی ، استرس، خانواده محور، ذهن آگاهی ، لکنت زبان.