خدیجه شکری - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش، بوکان
زینب درگاهی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش، بوکان
بهاره یوسفی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش، بوکان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی بازی درمانی بر سازگاری اجتماعی و کمرویی دانش آموزان ابتدایی بود. روش مورد استفاده در این تحقیق نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری دانش آموزان دختر ابتدایی پایه ششم شهر بوکان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ بود. با توجه طرح تحقیق، تعداد ۳۰ نفر از دانش آموزان ابتدایی به عنوان نمونه آماری، به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه استانداراد بود. برای سنجش سازگاری اجتماعی از پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ و برای سنجش کمرویی از پرسشنامه کمرویی رافی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آماری میانگین، آزمون کوواریانس استفاده شد. یافته های تحقیق بعد از جلسه بازی درمانی نشان دادند که بین گروه کنترل و آزمایش از لحاظ سازگاری و کمرویی تفاوت معنی داری وجود دارد (Sig< ۰/۰۵) یعنی بازی درمانی بر افزایش سازگاری اجتماعی و کاهش کمرویی دانش آموزان اثربخشی معنی داری دارد.

بازی درمانی، سازگاری اجتماعی، کمرویی، دانش آموزان.