طاهره سادات برقعی تجلی - دانش آموختهی کارشناسی ارشد، حقوق خصوصی، دانشکده حقوق، دانشگاه قم، قم، ایران
محمدرضا بنایی - دکتری حقوق بینالملل، دانشکده حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران

مبنای مسئولیت مدنی باشگاه های ورزشی در ایران و نظام های حقوقی اروپا فرض تقصیر می باشد. میانبازیکنان و مربیان با باشگاه های ورزشی رابطه ی کارگری و کارفرمایی برقرار است. باشگاه های ورزشی درصورت ورود خسارت از ناحیه بازیکنان و مربیان خود به بازیکنان و مربیان باشگاه حریف ، مسئولیت نیابتیدارند، مگر آنکه بی تقصیری خود را اثبات کنند. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با هدف بررسیمسئولیت باشگاه های ورزشی در جبران خسارات وارده بر کارکنان ورزشی باشگاه (بازیکنان و مربیان) انجامشده است. به موجب پروندههای مختلف و نیز به موجب آرای قضایی متعدد، مالکان باشگاه های ورزشیمسئول جبران خسارات وارده بر بازیکنان و تماشاگران به دلیل نامناسب بودن آن مجموعه ورزشی برابر آنفعالیت ورزشی واقع گردیدهاند. بازیکنان و نیز تماشاگران ممکن است بنا بر قاعدهی پذیرش ارادی خطر،خودشان را در موقعیت خطرناک قرار داده باشند. باشگاه های ورزشی نسبت به صدمات وارده بر بازیکنان ومربیان در جریان تمرین نیز مسئول می باشند.

باشگاه ورزشی، مسولیت مدنی، جبران خسارت، بازیکن، خسارات مادی، خسارات معنوی