ارتباط میان محیط زیست و نظام اقتصادی در برنامه ریزی توسعه پایدار شهری

با توسعه شهرها و تمرکز پیوسته رو به رشد و فعالیت های اقتصادی در مراکز شهری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، پایداری شهری بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. زیرا بی توجهی به پایداری شهرها، سبب خواهد شد مسایل و مشکلات موجوددر شهرها، از قبیل: نابرابری و فقر، کاهش سطح کیفیت زندگی، وضعیت مسکن و توسعه فیزیکی شهرها، بیکاری و اشتغال کاذب و جرم و فساد، بیش از پیش افزایش یابد. در بستر تفکرات توسعه پایدار شهرى، ملاحظات محیط زیستى و استفاده بهینه از منابع در مسیر رشد و توسعه اقتصادى، از عوامل مکمل در برقرارى تعادل و توازن منطقه اى است؛ به طورى که فعالیت هاى اقتصادى درتفکر توسعه پایدار نه تنها بر هم زننده تعادل و توازن اکولوژیکى نیستند، بلکه استفاده بهینه از منابع و صرفه جویى هاى ناشى از مقیاس و منافع اقتصادى را در پى دارند . در حقیقت، دیدگاه مدیران و سیاست گذاران یک کشور، مباحث توسعه پایدار را در آن کشور جدى تر و کاربردى تر میکند. بنابراین، از آنجایی که شهرهای امروزی متأثر از سیستم های جهانی اند، توجه به توسعهپایدار به عنوان نهادی شکل دهنده و هماهنگ کننده، امری ضروری در سلامت اجتماعی و رفاه اقتصادی شهروندان محسوب می شود. تنها با بکارگیری چارچوب توسعه پایدار در شهرها، می توان پایداری شهرها را ارتقاء داد در غیر این صورت، بیم آن می رود که نه تنها پایداری مناطق شهری بهبود نیابد، بلکه روز به روز پایداری هرچه بیشتر مورد سؤال قرار گیرد

Keywords:

توسعه اقتصادی , توسعه پایدار , محیط زیست , توسعه شهری , پایداری اقتصادی