بابک زارعی - گروه حقوق ، دانشگاه آزاد اسلامی ، آباده ، ایران

تحریم های اقتصادی وسیله ای برای رسیدن کشورها و سازمانهای تحریم کننده به اهداف خود هستند. این اهداف می تواند تغییر رفتارهای سیاسی یک دولت باشد یا اینکه از این تحریم ها بعنوان جایگزینی دیپلماتیک برای جنگ استفاده کرد و یا اهداف دیگر...، که در هر حال هزینه های مادی و معنوی بسیاری را برای هر دو طرف خواهد داشت. تحریم های اقتصادی علیه ایران به دنبال انزوای ایران در روابط خارجی و همسو کردن سیاستها و توقف غنی سازی هستند. همانطور که می دانیم روابط و همکاری های بین المللی در زمینه های اقتصادی و وابستگی ملل به محصولات یکدیگر باعث می شود که روابط اقتصادی میان دولتها تبدیل به یک ضرورت اقتصادی و حتی ضرورت سیاسی شود، از طرفی تضمین صلح و برقراری روابط دوستانه و همکاری دولت ها از مهمترین اهداف سازمان ملل است و حتی هر اقدامی که استقلال سیاسی دولتی را به خطر اندازد خلاف حقوق بین الملل است و همکاری بین المللی از مهمترین اهداف سازمان ملل بوده که تحریم اقتصادی به شدت آنرا زیر سوال می برد.تحریم های اقتصادی می توانند با این سیاست اعمال گردند،که با به انزوا کشیدن کشور مورد تحریم در روابط خارجی و از طرفی حمایت آشوب های داخلی که در اثر فشار ناشی از تحریم به وجود می آیند، دولتی را مجبور به تغییر رفتار کنند. گاه این تحریم های اقتصادی حال چه در قالب تحریم های سازمان ملل و یا تحریم های خارج از منشور و یکجانبه، با حقوق بشر و روح و ذات منشور سازمان ملل و قوانین حقوق بین الملل در تناقض قرار گرفته اند.

تحریم اقتصادی، حقوق بین الملل، شورای امنیت، دیپلماتیک، صلح و امنیت جهانی، فعالیت هسته ای.