امین خسروی - گروه مهندسی اجرایی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی

بالاترین هدف توسعه و مدیریت شهری، بهبود کیفیت زندگی و خوشبختی شهروندان است و مباحث و تلاش های مختلفی در زمینه افزایش کیفیت زندگی شهری صورت پذیرفته است. حال آنکه کیفیت زندگی مفهومی چند بعدی است و جنبه های مختلفی را در برمی گیرد. امروزه کیفیت زندگی, عالی ترین مرتبه در اهداف برنامه ریزی اجتماعی- اقتصادی و دارای دو بعد ذهنی و عینی می باشد. ابعاد ذهنی، به ادراک شخص از کیفیت زندگی خود و اطرافیانش توجه دارد و مفهومی کیفی و نسبی است. اما ابعاد عینی، قابل مشاهده و اندازه گیری است و مفهومی کمی دارند. کیفیت زندگی شهری به معنای رضایت کلی شهروندان از فضا، امکانات و خدمات شهر است که هم جنبه عینی و هم جنبه ذهنی دارد. با توسعه برنامه ریزی شهری، میزان رضایت از کیفیت زندگی در فضاهای برنامه ریزی شده از اهداف اولیه و اصلی شهرها به شمارمی رود. در این راستا پژوهشگران معتقدند برنامه ریزی همسو با بهبود کیفیت زندگی می تواند زمینه های دیگر توسعه مانند توسعه اجتماعی، اقتصادی و کالبدی را به همراه داشته باشد. یکی از مهمترین اهداف تاثیر عملکرد شهرداریها بر رشد کیفیت زندگی شهروندان و تکامل توسعه از توسعه صرف کمی به توسعه پایدار شهری بوده است. در واقع کیفیت زندگی شهری یکی از اهداف اصلی توسعه پایدار و شهرداریها است. همچنین یکی از مولفه های اساسی برای شکوفایی و ارتقای وضعیت زندگی است. درنتیجه باید آن را محور توسعه اجتماعی و اقتصادی دانست.

توسعه اجتماعی، اقتصادی، توسعه کالبدی