لیلا زاغری - کارشناس ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه ازاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در دنیای امروز، سازمان ها، پس از برنامه ریزی راهبردی و با در نظر داشتن نقاط ضعف و قوت و فرصت ها و تهدیدها، بر سر ارائه خدمات یا تولید محصولات با کمیت و کیفیت بالاتر و قیمت و هزینه کمتر باهم به رقابت می پردازند. در این میان، در بخش خدمات، رشد روزافزون نیازها و انتظارات شهروندان باعث شده است که، توجه مدیریت شهری به ویژه در کلان شهرها، به مدیریت هزینه معطوف شود. بنابراین، ضروری است، ضمن شناخت دقیق درآمدها و هزینه های شهرداری، در راستای کاهش جدی هزینه ها، ضمن حفظ کیفیت خدمات، تلاش شود. یکی از بزرگترین چالش های شهری کمبود خدمات و زیرساخت های اولیه است. ازاین رو به دنبال گسترش شهرنشینی؛ تامین مسکن، خدمات و زیرساخت های شهری به معضلی بزرگ برای دولت ها تبدیل شده است. مانعی که در این زمینه بر سر راه شهرداری هاست، کمبود سطح درآمد نسبت به هزینه های آن هاست(سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور، ۱۳۹۰). لذا گسترش شهرنشینی به همراه افزایش تقاضا برای خدمات شهر، بیش ازپیش ضرورت توجه همه جانبه به ارتقای مدیریت شهری کارا و بهبود ارائه خدمات به شهروندان را نمایان می سازد. امروزه شهرداری­ها به عنوان یکی از دولت های محلی وظایف گسترده­ای در جهت اداره امور و خدمات شهری بر عهده دارند. از سویی یکی از وظایف مهم مدیریت شهری تصمیم گیری است لذا نیل به این هدف درگرو اخذ تصمیمات مناسب و کاهش خطا درروند تصمیم­گیری و اجراست. تکنیک های برنامه ریزی با داشتن قابلیت بالا در حل و فرمول بندی مسائل می توانند مدیران را در تصمیم گیری یاری دهند. ازآنجایی که عمده هدف مدیریت شهری بهبود و ارتقای خدمات رسانی به شهروندان به منظور افزایش رضایت مندی آن هاست لذا برنامه­ریزی در جهت استفاده بهینه از منابع موجود و شناسایی و افزایش منابع مالی مستمر و پایدار ضروری است.

ارتقای خدمات رسانی، شهروندان، شهرداری