امیر شریفی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد فلسفه علم، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
مصطفی تقوی - دانشیار گروه فلسفه علم، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران
مریم پوست فروش - دانش آموخته کارشناسی ارشد فلسفه علم، دانشگاه صنعتی شریف، تهران، ایران

واقع­گرایی علمی همواره با انتقادات مستمری از سوی پادواقع­گرایان روبه­رو بوده است. استدلال «بدیل­های تصور نشده» کایل استنفورد را می­توان نسخه متاخر و دردسرساز این چالش­ها دانست. در این مقاله ابتدا اجمالا اشاره­ای به واقع­گرایی علمی و برهان­های موید آن خواهیم داشت. سپس اصلی­ترین چالش­هایی را که واقع­گرایی علمی با آن مواجه بوده است، برخواهیم شمرد. در ادامه نگاهی به استدلال استنفورد می­اندازیم و بررسی می­کنیم که چگونه برای واقع­گرایی چالش به وجود می­آورد و همچنین پاسخ­های واقع­گرایانه مطرح شده به چالش مذکور را توصیف خواهیم کرد. همچنین خواهیم کوشید از نگاه واقع­گرایی انتقادی روی بسکار توضیح دهیم که چگونه نگاه لایه­مند همزمان به جهان و نظریه­های علمی می­تواند ضمن ممکن دانستن دستیابی به شناخت واقعیت از خلال فعالیت علمی، اساس استدلال پادواقع گرایانه استنفورد را سست کند.

بدیل های تصور نشده, کایل استنفورد, تعین ناقص, فرا استقرای بدبینانه, روی بسکار