اسماعیل شایگان - Phd. candidate at University of Paris ۲, France
مجید غمامی - Department of Private & Islamic Law, Faculty of Law and Political Science, University of Tehran, Tehran,Iran

در اغلب نوشته ­های حقوقی، اجرای فوری قوانین آیین دادرسی به عنوان استثنایی بر قاعده عطف به ماسبق نشدن قوانین در گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است. رویه قضایی نیز در برخی از آرای خود از جمله رای وحدت رویه شماره ۷۴۳ دیوان عالی کشور همین رویه را اتخاذ نموده است. این در حالی است که اثر فوری قوانین دادرسی مطابق قاعده بوده و استثنایی بر قاعده مذکور در ماده ۴ قانون مدنی (ممنوعیت تاثیر قانون در گذشته) محسوب نمی­شود. ضرورت تمیز قاعده عطف به ماسبق شدن از قاعده اثر فوری قانون، یکی از مبانی اصلی مطالعه حقوق تعارض قوانین در زمان است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. بر پایه تفکیک مزبور، قواعد حل تعارض زمانی قوانین دادرسی به منظور ارائه «نظریه عمومی» مطالعه شده و بر اساس معیارهای این نظریه، رای وحدت رویه شماره ۷۴۳ مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

prompt effect of law, retroactive effect of law, transitional law, تعارض قوانین در زمان, اثر فوری, عطف به ماسبق نشدن, تاثیر قانون در گذشته.