مرضیه شریفی - دانشگاه اصفهان
عذرا اعتمادی - دانشگاه اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی در کاهش باورهای مرتبط با اختلال خوردن و احساس شرم در دختران نوجوان مبتلا به بی­اشتهایی عصبی بود. این پژوهش به روش نیمه­تجربی و با استفاده از گروه کنترل، اجرای پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری انجام گرفت. نمونه آماری شامل ۴۰ دختر نوجوان مبتلا به بی­اشتهایی عصبی بود که با استفاده از نمونه­گیری هدفمند و مصاحبه تشخیصی از بین مراجعه­کنندگان به مراکز بهداشتی و مشاوره و روان­درمانی انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای­گیری شدند. سپس گروه آزمایش در ۱۲ جلسه طرحواره درمانی گروهی شرکت نمودند. هر دو گروه پرسشنامه­های باور اختلال (کوپر و همکاران, ۱۹۹۷) و شرم درونی شده (کوک، ۱۹۹۱) را در سه مرحله پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری تکمیل نمودند. در پایان نتایج بین دو گروه به وسیله تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد مقایسه قرارگرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین نمرات پس آزمون­ در گروه آزمایش به­طور معناداری از میانگین نمرات پیش­آزمون و پیگیری در گروه کنترل پایین­تر است. یافته­های این پژوهش اثربخشی طرحواره درمانی گروهی درکاهش باورهای اختلال خوردن و احساس شرم در دختران نوجوان مبتلا به بی­اشتهایی عصبی را مورد تایید قرار داده و لذا می­تواند در تعیین مداخلات بالینی و برنامه­های درمانی دراین زمینه مفید واقع شود.

اختلال خوردن, بی اشتهایی عصبی, طرحواره درمانی, باورهای مرکزی؛ شرم