علی اکبر حدادی کوهسار - دانشگاه تهران.
باقر غباری بناب - دانشگاه تهران

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه افکار پارانوئیدی با انگاره­ ذهنی از خدا و دلبستگی بود. بدین منظور تعداد ۴۶۹ نفر از دانشجویان دانشگاه­های علوم پزشکی تهران و علوم پزشکی ایران با استفاده از نمونه گیری سهمی انتخاب شدند. مقیاس افکار پارانوئیدی در چک لیست نشانگان رفتاری (دراگوتیس و همکاران، ۱۹۷۳)، مقیاس انگاره ذهنی از خدا (گورساچ، ۱۹۶۸) و مقیاس دلبستگی بزرگسالان (کولینز، ۱۹۹۶) بر روی دانشجویان اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که میزان افکار پارانوئیدی دانشجویان را می توان از روی نوع دلبستگی و انگاره ذهنی از خدا (انتقام گیرپنداری) پیش بینی کرد. به عبارت دیگر دانشجویانی که خداوند را با صفت انتقام گیرپنداری تجسم می نمایند در افکار پارانوئیدی نمره بالاتری می آورند. به علاوه بین دلبستگی اضطرابی و دلبستگی اتکایی (قابل اعتماد بودن به دیگران) با افکار پارانوئیدی رابطه وجود داشت. به عبارت دیگر دانشجویانی که دلبستگی اضطرابی داشتند افکار پارانوئیدی در آنها بیشتر و دانشجویانی که دلبستگی اتکایی داشتند افکار پارانوئیدی در آنها کمتر است.

افکار پارانوئیدی, انگاره ذهنی از خدا, دلبستگی, دانشجویان علوم پزشکی