شهلا پاکدامن - دانشگاه شهید بهشتی
پریساسادات سیدموسوی - دانشگاه شهید بهشتی
سعید قنبری - دانشگاه شهیدبهشتی
الناز ملحی - دانشگاه شهید بهشتی.

هدف این پژوهش بررسی رابطه­ی کیفیت دلبستگی به مادر و پدر و نشانه­های مرضی درونی­سازی­شده و برونی­سازی­شده در دوره­ی میانی نوجوانی و مقایسه­ی نقش مادران و پدران در آسیب­شناسی روانی احتمالی در نوجوانان و تعیین تفاوت میان رابطه پدر- نوجوان و مادر- نوجوان به عنوان یک پیش­بینی­کننده­ی مهم مشکلات رفتاری- هیجانی بود. شرکت­کنندگان، شامل ۳۳۷ دانش­آموز دختر و پسر که به روش نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند، پرسشنامه­ی دلبستگی به والدین و پرسشنامه­ی خودگزارش­دهی جوانان (نظام سنجش مبتنی بر تجربه آخنباخ) را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که دلبستگی بیشتر به والدین رابطه­ی منفی با نشانه­های مرضی درونی­سازی­شده و برونی­سازی شده دارد. همچنین رابطه­ی مثبت میان والدین و نوجوانان، شامل اعتماد و ارتباط، رابطه­ی منفی معنادار و بیگانگی از والدین، رابطه­ی مثبت معناداری با نشانه­های درونی­سازی­شده و برونی­سازی شده داشت. به طور خاص­تر، اعتماد به مادر در پسران و دلبستگی به پدر در دختران نیرومندترین پیش­بینی­کننده­ی نشانه­های مرضی درونی­سازی­شده و بیگانگی از پدر، در هر دو جنس، مهم­ترین پیش­بینی­کننده­ی نشانه­های مرضی برونی­سازی­شده بود. به طور کلی با توجه به یافته­های پژوهش به نظر می­رسد که نقش پدران در بروز مشکلات رفتاری و هیجانی نوجوانان، بویژه در زمینه­ی نشانه­های مرضی برونی­سازی­شده مهم بوده و بررسی­های بیشتر در خصوص مکانیزم­های زیربنایی این تاثیر لازم است.

کیفیت دلبستگی, نشانه های درونی سازی شده, نشانه های برونی سازی شده