محمد علی بشارت - دانشگاه تهران
صدیقه کوچی - دانشگاه تهران
محسن دهقانی - دانشگاه شهید بهشتی
حجت اله فراهانی - دانشگاه تهران
سیروس مومن زاده - دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل­کننده­ی خودکارآمدی بر رابطه بین ناگویی هیجانی، شدت درد و ناتوانی ناشی از درد در بیماران مبتلا به درد مزمن انجام گرفت. ۱۰۰ آزمودنی (۶۷ زن و ۳۳ مرد) در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت­کنندگان خواسته شد که مقیاس­های ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-۲۰)، پرسشنامه خودکارآمدی درد مزمن (CPSEQ)، مقیاس دیداری شدت درد (VAS) و پرسشنامه ناتوانی ناشی از درد (PDQ) را تکمیل کنند. داده­ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که خودکارآمدی در رابطه بین ناگویی هیجانی، شدت درد و ناتوانی ناشی از درد نقش تعدیل­کننده دارد. بر اساس نتایج این پژوهش می­توان نتیجه گرفت که رابطه بین ناگویی هیجانی، شدت درد و ناتوانی ناشی از درد در بیماران مبتلا به درد مزمن تحت تاثیر نقش تعدیل کننده خودکارآمدی قرار دارد.

ناگویی هیجانی, خودکارآمدی, شدت درد, ناتوانی ناشی از درد, درد مزمن